Το άσχημο κορίτσι – της Άννα Μαρία Ματούτε

(μετάφραση από τα ισπανικά: Ούρσουλα Φωσκόλου)

Το κορίτσι είχε σκούρο πρόσωπο και μάτια σαν μαύρα μύρτιλλα. Το κορίτσι είχε τα μαλλιά του χωρισμένα σε δυο πλεξούδες, μία σε κάθε πλευρά του προσώπου. Κάθε μέρα πήγαινε στο σχολείο με το τετράδιο γεμάτο γράμματα και το μήλο του κολατσιού ν’ αστράφτει καλογυαλισμένο. Μα τα κορίτσια στο σχολείο τής έλεγαν: «Άσχημο κορίτσι»· και δεν της έδιναν το χέρι, ούτε ήθελαν να βρίσκονται δίπλα της όποτε κάναν κύκλο ή έπαιζαν σχοινάκι: «Εσύ να φύγεις, άσχημο κορίτσι». Το άσχημο κορίτσι έτρωγε το μήλο της, κοιτάζοντας από μακριά, δίπλα στις ακακίες, δίπλα σε άγριες τριανταφυλλιές, μαζί με χρυσαφένιες μέλισσες και με μυρμήγκια που τσιμπούν, πάνω στο ζεστό από τον ήλιο χώμα. Κανείς εκεί δεν της έλεγε «Φύγε». Κάποια μέρα, το χώμα τής είπε: «Έχεις το χρώμα μου, εσύ». Έβαλαν στο κεφάλι του κοριτσιού αγκαθωτά λουλούδια, άνθη από κουρέλια και γκοφρέ χαρτί στο στόμα, γαλάζιες και μοβ κορδέλες στους καρπούς. Ήταν πολύ αργά και όλοι είπαν: «Τι όμορφη που είναι». Όμως εκείνη έφυγε, πήγε να βρει το ζεστό της χρώμα, τα κρυμμένα αρώματα, τη γλυκιά κρυψώνα όπου μπορεί κανείς να παίζει με τις μακριές σκιές των δέντρων, με τ’ αγέννητα λουλούδια και τους σπόρους του ηλιοτρόπιου.