«Η σαραντάχρονη Ν.Ρ. διεκομίσθη τις πρώτες πρωινές ώρες στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με κακώσεις του θωρακικού τοιχώματος και συντριπτικό κάταγμα άκρας χειρός. Αφού της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες μεταφέρθηκε στην Β’ Ορθοπεδική Κλινική όπου της χορηγείται ενδοφλεβίως αναλγητική και αντιφλεγμονώδης θεραπεία. Επισημαίνεται ότι στο αίμα της ανιχνεύθηκε χαμηλή ποσότητα αλκοόλ. Λοιπές βλάβες δεν διεπιστώθησαν κατόπιν πλήρους απεικονιστικού ελέγχου.»
-Καλό;
-Σούπερ. Τό ’ χεις.
-Έλα τώρα…
-Καλά. Έχεις καταλάβει γιατί ενδιαφέρονται για τη μιλφάρα;
-Οι μπάτσοι;
-Ναι ρε.
-Ούτε καν. Αυτό το τελευταίο μήπως να το διαγράψω;
-Ποιο; Με τις βλάβες; Σιγά.
-Μήπως να το αφήναμε ανοιχτό ξέρω ’γώ; Αφού παπάρια έλεγχος έπαιξε.
-Μπα, άστο. Έτσι δε τα κλείνει όλα τα ριπόρτ κι ο Γλαύκος;
-Ναι, ρε. Έχει ψιλοφτιάξει τέμπλεϊτ. Δες. Πάνω σ’ αυτό δούλεψα το κειμενάκι.
-Δεν παίρνεις κανένα τηλέφωνο να του το διαβάσεις πριν το στείλεις;
-Τι λες τώρα; Αυτός διακοπάρει με την καινούργια, δε θα ασχοληθεί.
-Άλλη μιλφάρα κι η καινούργια.
-Το΄χει ο παππούς.
-Ναι, αλλά κι η Κομήτου για την ηλικία της τρελή κούγκαρ.
-Βυζάρες.
-Αλλά εντάξει, πόσο να φας; Όταν έρχεται και σου τρίβεται η άλλη η πιτσιρίκα, πόσο οικογενειάρχης να τη δεις;
– Μπήχτης, ε;
– Το καλό με την ιατρική είναι πως βγάζεις γκόμενες μέχρι που να γεράσεις.
– Άμα γίνεις. Άμα δεν, άστο.
– Ξέρεις κανένα συνάδελφο που δεν έγινε;
-Εμάς. Η πρώτη γενιά γιατρών που θα ψωμολυσσάει.
– Πρωτοπορία, δε λέω.
Τρανζίστορ σουβενίρ της αρχαιότερης νοσοκόμας της Κλινικής από το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας. Είκοσι χρόνια τώρα συνεπής στο τάμα της. Ο γιος της είχε σωθεί κάποτε από θαύμα.
«Το όχημα εξετράπη της πορείας του με αποτέλεσμα να συγκρουστεί μετωπικά με διερχόμενο φορτηγό από το αντίθετο ρεύμα. Η άτυχη σαραντάχρονη ανασύρθηκε νεκρή από τα συντρίμμια του αυτοκίνητου της.»
-Τραγικό, ρε φίλε.
– Αυτό ναι.
– Η δικιά μας η σαραντάχρονη σώθηκε.
-Μην πω κάτι για τις γυναίκες οδηγούς.
-Έλα τώρα…
-Τελικά γιατί ζητάνε πληροφορίες οι μπάτσοι;
-Έχει ακουστεί πως έβγαινε με κάποιο πολύ χάι πρόσωπο.
-Και; Στημένο το τροχαίο; Ήθελαν να την καθαρίσουν ξέρω ‘γώ;
-Καλά, χαλάρωσε δεν ήταν και η Λέιντι Ντι.
Το προηγούμενο βράδυ η Ν.Ρ. ξάπλωσε μετά από καιρό μαζί του. Εκείνος σε μια καινούργια σχέση, που δεν ήταν ακριβώς σχέση, αλλά είχε μια σταθερότητα, μια κανονικότητα, μια ομαλότητα. Η Ν.Ρ., ένα φλασάκι που αναβόσβηνε μέσα στη νύχτα, όταν εκείνος το αποφάσιζε, τώρα σε θέλω, τώρα δε σε θέλω, τώρα σε θέλω, τώρα δε σε θέλω, πάντα τη νύχτα, μόνο τη νύχτα.
Το προηγούμενο βράδυ του είχε πει «μπορώ να σου κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση;» Εκείνος είχε γνέψει συγκαταβατικά.
«Με την προηγούμενη σχέση σου, ήσουν πιστός όλα αυτά τα χρόνια;»
«Κοίτα, δε σου λέω πως ήμουν, είχαν συμβεί κάποια πράγματα, αλλά όχι κάτι τραγικό», της απάντησε.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατάφερε να αναδυθεί στην επιφάνεια από την αγκαλιά του που ήταν πέλαγος και τό ’ξεραν κι οι δυο.
Σηκώθηκε, ντύθηκε, έφυγε, οδήγησε μέχρι το μπαρ όπου τον είχε συναντήσει την πρώτη φορά. Κάθησε μόνη της για πρώτη φορά. Παρήγγειλε το ποτό του, παρήγγειλε ένα δεύτερο, δεν ήπιε παρά μια γουλιά.
Σηκώθηκε, έφυγε, οδήγησε όσο πιο άγρια γινόταν, προσέχοντας ωστόσο μη χτυπήσει κανέναν αθώο στην ξέφρενη πορεία του αυτοκινήτου της. Τελικά κατάφερε μόνο κάποιες κακώσεις κι ένα κάταγμα στον εαυτό της. Όχι κάτι τραγικό.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
