Μάκης Τσίτας, Μην ταλαιπωρείς τον Άι-Βασίλη, Εικονογράφηση Ζωή Λούρα, εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2017.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου του Μάκη Τσίτα, με τίτλο Μην ταλαιπωρείς τον Άι-Βασίλη, έκδοση του 2012, έκλεισε έναν ευτυχισμένο κύκλο και γι’ αυτό, μέρες που έρχονται, μια καινούρια, λαμπερή και κατακόκκινη έκδοση (αυτή τη φορά στη σειρά «Μπανάνα» των εκδόσεων Ψυχογιός), έρχεται να συμπληρώσει το κενό. Δεν γίνονται χριστουγεννιάτικες εορτές χωρίς Άι-Βασίλη. Και όσο κι αν μερικοί ορθολογιστές θέλουν να πείσουν τα παιδιά πως Άι-Βασίλης δεν υπάρχει, τίποτα δεν καταφέρνουν γιατί αυτό που δεν υπάρχει είναι πιο δυνατό από αυτό που υπάρχει και φθείρεται. Σαν το φεγγάρι του Άρμστρογκ, λέει ο Ελύτης που μπορεί μια μέρα να καταστραφεί, γιατί είναι αληθινό, το φεγγάρι της Σαπφώς όμως ποτέ. Γιατί οι φανταστικές αλήθειες δεν φθείρονται. Έτσι και ο Άι-Βασίλης, ο οποίος, παρόλα αυτά είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά τόσο πολύ αλλιώτικο από αυτό που έρχεται στις καμινάδες μας φορτωμένο με ένα τεράστιο σακούλι γεμάτο δώρα για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ο Μάκης Τσίτας ανανεώνει λοιπόν την επαφή του με τα μικρά παιδιά που πιστεύουν στο παραμύθι και προσπαθεί μέσα από το μύθο να δώσει ενδιαφέρουσες συμβολές, οι οποίες βεβαίως, πλαγίως, έχουν αποδέκτη και τους γονείς. Με τόση πείρα, άλλωστε, ξέρει καλά να διαχειριστεί το θέμα, να μιλήσει στις παιδικές ψυχές, να μη λέει πράγματα φανταστικά, αλλά και να μην καταργεί το μύθο, να παίζει μαζί του, εκμεταλλευόμενος μια ευκαιρία που σπάνια την έχει κανείς, να συμβουλεύσει τα παιδιά.
Ο ευτραφής, με τα άσπρα γένια και μαλλιά, αγαπημένος Άγιος των παιδιών, καλοπροαίρετος και καταδεκτικός, που κανένα παιδί δεν ξεχνάει, έρχεται κάθε χρόνο από ψηλά, σαν άγγελος, όχι μικρούλης και φτερωτός αλλά ηλικιωμένος και πάντα γελαστός, με γέλιο τρανταχτό, σαν με το γέλιο αυτό να διορθώνει τα λάθη του κόσμου. Έρχεται με το έλκηθρό του που γλιστράει στα σύννεφα, στα χιόνια και στα όνειρά μας.
Γονείς και παιδιά ετοιμάζουν το σπίτι, καθαρίζουν τη καμινάδα για να μπει ο Άγιος, στολίζουν το δέντρο στο σαλόνι και ανάβουν τα φωτάκια, κρεμούν την κάλτσα στο τζάκι, ενώ τα παιδιά πρέπει και αυτά να συγυρίσουν το δωμάτιό τους, να μαζέψουν τα παιχνίδια, να μην πατήσει ο Άγιος και πέσει. Στο τραπέζι αφήνουν ένα γλυκάκι και ένα λικεράκι, να κεραστεί και να ξεκουραστεί ο Άγιος, για λίγο, κι έπειτα, αφού αφήσει τα δώρα, να πάει σε άλλο σπίτι. Και αν δεν έχουμε τζάκι και καμινάδα τι γίνεται; Ε, τότε αφήνουμε λίγο ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα της ψυχής μας. Ο Άγιος μπορεί και περνάει από παντού.
Ο Τσίτας, χωρίς να καταργεί τη φαντασία, συνταξιδεύοντας με τον Άγιο, παρακολουθεί από κοντά την αγωνία του να προφτάσει αλλά και να βολέψει τα δώρα που έχουν παραγγείλει τα παιδιά. Γι’ αυτό αποφασίζει να βοηθήσει την κατάσταση. Έτσι μπαίνει και ο ίδιος στη θέση του Άγιου και μιλάει στα παιδιά σαν Άγιος. Ωραία και μαλακά, ασκώντας παιδαγωγική εκ του αφανούς. Ο τίτλος του βιβλίου άλλωστε είναι Μην ταλαιπωρείς τον Άι-Βασίλη. Άρα… αρχίζουμε από την ευγένεια.
Μην του πούμε πως είναι χοντρός. Κανένας χοντρός δεν θέλει να του λες πως χόντρυνε. Ας του πούμε διακριτικά πως είναι γεροδεμένος. Ας μην του πούμε να μας φέρει ένα αυτοκίνητο. Πλάτη είναι αυτή. Δεν μπορεί να αντέχει ογκώδη αντικείμενα. Μην του ζητήσουμε να κατεβάσει ένα σύννεφο στη γη. Αν θέλουμε σύννεφο, ας πάμε με τους γονείς μας σ’ ένα αριστοκρατικό σαλέ ή τέλος πάντων στην καλύβα του Κίτσου που τα σύννεφα δεν κάνουν διάκριση και κατεβαίνουν και εκεί. Μην του ζητήσουμε να φέρει κανένα φίδι, ποντίκι, σκορπιό και άλλα ανατριχιαστικά. Μη ζητήσουμε πάνω από ένα πράγμα. Μην παραστήσουμε, αν τυχόν τον συναντήσουμε, τον Σέρλοκ Χολμς και αρχίσουμε να ρωτάμε: «είσαι ο κανονικός;». Σιγά μη του ζητήσουμε ταυτότητα και Α.Φ.Μ. Και το σημαντικότερο, όταν καθίσουμε να του γράψουμε τι θέλουμε να μας φέρει, ας θυμηθούμε ότι δεν κάνουμε κατάλογο για το σούπερ μάρκετ. Στον Άγιο γράφουμε. Επομένως να γράφουμε καθαρά γράμματα, χωρίς μουντζούρες, να είμαστε ευγενικοί και τρυφεροί, να λέμε ευχαριστώ πολύ, ό,τι κι αν μας φέρει, διότι η προσφορά μετράει, όχι το είδος.
Εν πάση περιπτώσει, για να μην πολυλογούμε, πάρτε το βιβλιαράκι του Μάκη Τσίτα και διαβάστε το, χαρείτε το, απολαύστε το με τις όμορφες συμβουλές και τις πολύ ωραίες ζωγραφιές της Ζωής Λούρα. Γιατί το βιβλίο που είναι χάρμα οφθαλμών διαβάζεται με τα λόγια και τις ζωγραφιές. Αυτό να ζητήσετε από τον Άι-Βασίλη να σας φέρει, παιδιά! Αυτό το δώρο που είναι μεγάλο σε αξία και σημαντικό, τόσο ωραίο και εντυπωσιακό που θα ήθελες να χαϊδεύεις το ωραίο σαν μεταξωτό χαρτί του, να λάμπουν τα μάτια σου από τα φανταχτερά χρώματά του και τα εντυπωσιακά σχέδιά του κι ανάμεσα στα σχέδια του να βλέπεις τα ωραία λόγια τα σοφά, σαν υπογραμμίσεις, είκοσι εντολές, αλλά όχι αυστηρές, σαν εκείνες τις δέκα του Μωϋσή.
Να θυμάστε ότι το βιβλίο γράφτηκε με αγάπη για τα παιδιά. Και όπως μας πληροφορεί ο Μάκης Τσίτας, ο συγγραφέας του, μη φοβάστε ότι είναι η τελευταία φορά που ο Άι-Βασίλης ήρθε στο σπίτι σας. Θα ξανάρθει και του χρόνου. Αιώνες τώρα ζούμε με αυτή την έγνοια στο κεφάλι. Α! Να μην το ξεχάσω. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει και μια κενή σελίδα για να γράψετε κι εσείς ένα γράμμα στον Άι-Βασίλη,
Προσέξτε όμως… μην τον ταλαιπωρήσετε.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
