Μπορείς;
Έρση Σωτηροπούλου
Πατάκης, 2017
Ο έρωτας μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Και εφόσον ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, ναι μπορεί να είναι και διαδικτυακός. Επειδή έτσι είναι η δομή πια της κοινωνίας μας και οι ανάγκες είναι τέτοιες που καθορίζουν πολλές φορές και τον τρόπο που ερωτευόμαστε. Το επονομαζόμενο «βυζάκι» και η λεγόμενη «φάρσα» ζουν τον δικό τους διαδικτυακό έρωτα και όχι μόνο. Γιατί βλέπονται, τηλεφωνιούνται, μιλάνε στο Viber, αλλά ποτέ δεν είναι ολοκληρωτικά μαζί, πάντα λείπουν πράγματα. Άλλωστε το «βυζάκι» είναι παντρεμένο με μια γυναίκα που παρακολουθεί τις κινήσεις του διαρκώς και η« φάρσα» συνεχώς μετακινείται, έχει διάφορες υποχρεώσεις, ζει μποέμικη ζωή και την απολαμβάνει. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την κουβέντα τους, αλλά στην ουσία ένα μέρος της μόνο. Καλείται με τη φαντασία του να συμπληρώσει το παζλ ή να το αφήσει ως έχει, αν αυτό επιθυμεί. Γιατί και έτσι αν το αφήσει είναι γοητευτικό και σε ταξιδεύει.
Μέσω της γραπτής αυτής συνομιλίας μεταφέρεσαι σε μέρη, χρώματα, μουσικές, βιβλία, ανθρώπους και είναι ερεθιστική αυτή η διακειμενικότητα. Μπορείς να πάρεις μολύβι και χαρτί και να σημειώσεις όμορφα πράγματα. 745 σελίδες είναι αυτές! Νιώθεις ότι δεν υπάρχει εξέλιξη και δεν υπάρχει όπως σε ένα «κανονικό» κλασικής φόρμας μυθιστόρημα. Διαβάζεις το τέλος και νιώθεις πως είσαι πάλι στην αρχή. Και όμως η αλληλογραφία τους καλύπτει τα χρόνια 2013-2016. Το μέηλ γίνεται Viber, αλλά το ύφος δεν αλλάζει.
Οι εραστές παλεύουν με τον χρόνο(«τρέχουν να προλάβουν το ραντεβού του χρόνου») και με τους προσωπικούς τους χρόνους παλεύουν επίσης! Πότε τρυφεροί, πότε λιγότερο τρυφεροί έως σκληροί, κανονίζουν συναντήσεις, εκφράζουν επιθυμίες, αφιερώνουν τραγούδια, ανταλλάσσουν φωτογραφίες και κείμενα, διορθώνουν κείμενα, σκαρώνουν συνεργασίες, έχουν τους δικούς τους ρυθμούς. Ακροβατούν ανάμεσα σε Καβάφη και Κάμμινγκς κυρίως, αλλά μέσα στο παιχνίδι είναι και πολλοί άλλοι !Στέλνει ο ένας στον άλλο στίχους και τους σχολιάζουν, θέτουν πολλά και διάφορα θέματα, όχι μόνο λογοτεχνικά, και πολιτικά και ιατρικά! Ο έρωτας τους έχει μια πνευματικότητα, στηρίζεται πάνω σε κοινές τους αγάπες! Αλλιώς ο έρωτάς τους μοιραία τροφοδοτεί μια πνευματικότητα, «τους κάνει σκεπτόμενους», «η αναζήτηση του ακραίου». Ψάχνουν ποιήματα ο ένας για τον άλλο, λένε ερεθιστικά πράγματα ο ένας στον άλλο, φλερτάρουν με τη λαγνεία, αστειεύονται, η Ε κάνει σκηνές ζηλοτυπίας, υποψίες για απιστία αιωρούνται, θέτουν ερωτήματα(«να γράφεις ή να ερωτεύεσαι;»), ονειρεύονται, κινούνται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αλληλοσαρκάζονται. Ένα ατέρμονο πήγαινε έλα, μια λύσσα για συν-εύρεση όχι μόνο σωματική, αλλά και ψυχική και πνευματική.
Οι αναγνώστες μπαίνουν στα άδυτα ενός παράνομου έρωτα, οι αλληλογράφοι είναι τολμηροί, θαρραλέοι, ο χαρακτήρας τους ξεδιπλώνεται όμορφα. Δεν έχουν την πολυτέλεια να βρίσκονται όποτε θέλουν, γιατί η σχέση τους πρέπει να μείνει κρυφή, αλλά αυτό εντείνει την ιδιάζουσα αυτή επικοινωνία. Ίσως αν συναντιόντουσαν να μην κρατούσε για πολύ αυτή η σχέση. Αφήνονται σε ένα διανοητικό κυρίως παιχνίδι και μεταξύ τους υπάρχουν διάφορες μικροπαρεξηγήσεις που όμως λύνονται και το ζευγάρι συνεχίζει ακάθεκτο.
Εκείνη σε δημιουργικό πυρετό εργάζεται πάνω σε ένα βιβλίο για τον Καβάφη. Πρόκειται για το βιβλίο της Σωτηροπούλου με τίτλο Τι μένει από τη νύχτα, που αναφέρεται στον Καβάφη. Όσοι το έχουν διαβάσει, θα βρουν ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο το δούλευε η συγγραφέας. Θα δουν αυτοσχόλια, παρατηρήσεις, σημειώσεις, ιδέες που της γεννήθηκαν όσο το έγραφε (2014-1015). Θα δουν την αγωνία του δημιουργού, θα μπουν μέσα στο εργαστήρι του.
Εμπεριέχονται πιθανότητα πολλά βιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως, αλλά αυτά αναμειγνύονται όμορφα με τα στοιχεία της μυθοπλασίας. Άλλος θα έλεγε πως κάποια ιμέηλ αποτελούν τα συγγραφικά της ημερολόγια και παραπέμπουν στη λογοτεχνική της πραγματικότητα. Σε μια γλώσσα άμεση, προφορική κυρίως, αλλά και ελλειπτική στα σημεία δίνει γράμματα ζωντανά, που σφύζουν από ενέργεια και ρυθμό, δίνει κείμενα στο τώρα, καταδεικνύοντας το παρόν της συγγραφικής πράξης.
Με μεταμοντέρνα πνοή, αλλά γεμάτο αμεσότητα και αλήθεια, σε εξιτάρει, σε προβληματίζει, σε μυεί, σε κάνει να νιώσεις άβολα αφού μπαίνεις σε έναν χώρο αυστηρά ιδιωτικό, αλλά δεν μπορείς να το αφήσεις από το χέρια σου.
[…] Re: Τα σημεία
From: spourgitis@gmail.com
Sent: 5/7/2015
To: ifarsa@hotmail.comΗ ποίηση ενώ δεν μπορεί ν’ αντέξει τον συμβατικό μετρήσιμο λόγο, ενίοτε τον ερωτεύεται. Σ’ αυτή την περίπτωση, απλώς επιβιώνει ίσως χωρίς να προδίδεται και να προδίδει. Ένα σύννεφο που αντί για την υγρασία που ευφραίνει την αμπελιά, μου φέρνει θλίψη ανεξήγητη και εξηγήσιμη.
Πάντως θέλω να σε δω σύντομα
