Πρόσφατα τρεις μαθητές καταδικάστηκαν από το δικαστήριο ανηλίκων Χανίων σε 80 ώρες κοινωνικής εργασίας διότι πρωτοστάτησαν σε μαθητικές καταλήψεις στο σχολείο τους. Με το σύνθημα «οι αγώνες δεν ποινικοποιούνται» κάποιοι παρείχαν αμέριστη ιδεολογική υποστήριξη και άφεση αμαρτιών για μία πράξη η οποία είναι εμφανώς και αδιαμφισβήτητα παράνομη.
Ας εξετάσουμε την πράξη της κατάληψης στη γενικότητά της. Οι μαθητές, άτομα που στερούνται δικαιοπρακτικής ικανότητας, αποφασίζουν ότι θα πρέπει να διακοπεί η λειτουργία του σχολείου. Καταχρώμενοι λοιπόν το δικαίωμα σύγκλησης της Γενικής Συνέλευσης, το οποίο τους έχει παραχωρηθεί ώστε να μπορούν να εκφράζουν όσα εύλογα και δίκαια αιτήματα τυχόν έχουν, διακόπτουν την μαθησιακή διαδικασία, δίχως να έχουν την παραμικρή εν τοις πράγμασι ευθύνη για οποιεσδήποτε υλικές, ηθικές και πνευματικές βλάβες θέλει ακολουθήσουν. Αν επρόκειτο να θεωρήσουμε την πράξη της κατάληψης με νομικό πνεύμα διακρινόμενο από αυστηρότητα, η οποία θα μετριαζόταν από μία επιεική μεγαλοφροσύνη, θα λέγαμε ότι η ψηφοφορία για μία κατάληψη θα όφειλε να είναι ονομαστική ώστε οι καταληψίες και οι οικογένειές τους να είναι υπεύθυνοι απέναντι στους συμμαθητές τους αλληλεγγύως και εις ολόκληρον για την κάλυψη τυχόν εξόδων λόγω της κατάληψης, συμπεριλαμβανομένης της φοίτησης σε ιδιωτικό σχολείο ή των ιδιαιτέρων μαθημάτων (σαφώς θα έπρεπε να υπάρχει).
Στη συγκεκριμένη κατάληψη ένα από τα αιτήματα ήταν να διορθωθεί ο τοίχος μίας τάξης διότι είχε, λέει, υγρασία. Σε επιστολή τους οι καθηγητές του σχολείου μάς διαβεβαιώνουν ότι ποτέ δεν ζητήθηκε από τους μαθητές η ικανοποίηση των αιτημάτων και δεν υπάρχει λόγος να μην τους πιστέψουμε.
Η συγκεκριμένη κατάληψη είναι όχι απλά παράνομη αλλά και παράλογη, διότι έγινε χωρίς καν Γενική Συνέλευση των μαθητών (εδώ). Αυτό αποτελεί την αίσχιστη εξαχρείωση του όποιου αιτήματος διότι αυτόματα σημαίνει καταπάτηση κάθε δημοκρατικής λειτουργίας εντός των σχολείων. [Άλλο ότι προσωπικά πιστεύω πως δεν πρέπει να υπάρχουν καν Γενικές Συνελεύσεις Μαθητών, αλλά μία απλή συνέλευση αντιπροσώπων-ένας μαθητής από κάθε τμήμα]. Οι καταληψίες είναι υπόλογοι στον νομό και τις σχετικές ποινικές διατάξεις, οι οποίες θα έπρεπε να είναι πολύ αυστηρότερες. Επίσης καταπατούν το ίδιο το δικαίωμα των συμμαθητών τους να αποφασίσουν δημοκρατικά αν θέλουν κατάληψη ή όχι. Άραγε δεν γνώριζε ο κ. Γαβρόγλου ότι επρόκειτο για «πραξικοπηματική» ενέργεια; Η αυταρχική συνήθεια κατάληψης άνευ συνελεύσεως δεν αποτελεί μία απλή κατάχρηση, ένα ξαχαρβάλωμα ενός τάχα εύλογου δικαιώματος, αλλά μία συνεπέστατη απόληξη της απόλυτα αυθαίρετης εσωτερικής λογικής των καταλήψεων και της ανοχής τους. Όταν μία βίαιη δράση όπως η κατάληψη αυτονομείται κατά τέτοιο τρόπο, είναι δεδομένο ότι οι όποιες δημοκρατικές διαδικασίες την νομιμοποιούσαν θα παραγκωνιστούν.
Η επιλογή του δικαστηρίου να ασκήσει δίωξη με βάση τις διατάξεις περί παρακώλυση λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας (και όχι με βάση άλλων διατάξεων που επισύρουν αυστηρότερες ποινές) αποτελεί μία μεγαλόφρονα όσο και παράλογη επίδειξη επιείκειας που υπερβαίνει το θεμιτό όριο.
Πρόσφατα αναρτήθηκε στο διαδίκτυο επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της χώρας να μεσολαβήσει ώστε να μειωθούν οι ποινές που επιβλήθηκαν στους εν λόγω νεανίσκους. Ως γνωστόν, σε όλες τις δημοκρατίες υπάρχει η θεμελιώδης αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Οι αποφάσεις ενός δικαστηρίου ακυρώνονται μόνο από ιεραρχικά ανώτερα δικαστικά όργανα. Επομένως, το ίδιο το προτεινόμενο δημοψήφισμα για την αθώωση των καταληψιών αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη ότι πολλοί από εκείνους που υποθάλπουν τέτοιες κινήσεις δεν σέβονται ούτε στο ελάχιστο την αυτόνομη λειτουργία της δικαιοσύνης, ακόμη και όταν αυτή εξαντλεί την επιείκειά της.
Είναι καιρός να κατανοήσουμε επιτέλους ότι ακόμη και αν ξαφνικά λύνονταν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, αν κάποιος από μηχανής θεός έδινε τέλος, η εγγενής και γενικευμένη απειθαρχία θα συνέχιζε ανέλεγκτη το ολετήριο έργο της.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα του έντυπου τεύχους μας εδώ.
