Γεννήθηκα στις 4 Φλεβάρη 2004. Και ταξίδεψα πολύ. Σε γλώσσες, εφαρμογές, στον τρόπο που σκέφτεστε. Στον τρόπο που φτιάχνετε. Που χαλάτε και ξαναφτιάχνετε. Έτσι, απλά. Απόλυτα. Και δυαδικά. Λάικ ‒ ή μη.
Γιατί; Επειδή.
Επειδή, ηδονικά. Σα να λέμε, κάτι διασκεδαστικό, παιχνιδιάρικο. Αστείο. Αν σου αρέσει, αν γελάσεις, αν χαμογελάσεις.
Επειδή, φιλικά. Σα να λέμε, στους φίλους. Σ’ ό,τι λένε, κι ας παραλένε. Κάνουν, κι (ας) παρακάνουν. Κι (ας – άστα – άστα να πάνε) ούτω καθεξής.
Επειδή, ωφελιμιστικά. Σα να λέμε, σου κάνει, του κάνεις. Quid pro quo. Αν δε σου κάνει, δεν του κάνεις. Μέχρι να σου κάνει πάλι. Και να του κάνεις κι εσύ. Καθρεφτίζεις τη συμπεριφορά του, και μεγιστοποιείς το κέρδος σου ‒εις τους αιώνες των αιώνων.
Επειδή, συμμορφωτικά. Σα να λέμε, οι προσδοκίες των άλλων. Σα να λέμε, κάνεις ό,τι κάνουν. Λες ό,τι λεν. Σωστό. Λάθος. Και πολύ λάθος. Σα να λέμε, τα ρούχα του βασιλιά. Κι ο βασιλιάς ο ίδιος.
Αποτέλεσμα; Είπαν.
Πως φταίω, εγώ. Εγώ. Ένα κλικ στην οθόνη σας. Ένα μικρό, μικροσκοπικό, καιροσκοπικό (θα πείτε), σύμβολο. Που, το ανταλλάσσετε. Το δίνετε, και παίρνετε. Το κρατάτε, και τιμωρείτε. Απλά και προβλέψιμα. Απλά και προβλέψιμα και διάφανα. Διάφανα, και διάφανοι κι εμείς – Αμήν.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]