Ο άνθρωπος, βγαίνοντας από το σκοτάδι της κτηνικής ανοησίας και περνώντας τους μακριούς εφιαλτικούς αιώνες της χαραυγής της σκέψης, έγινε μια μέρα homo sapiens κι άνοιξε τα μάτια του με περιέργεια στοχαστική. Ό,τι κοιτάει τώρα, το ‘βλεπε και πρώτα. Πρώτα όμως δεν υπήρχε ο στοχασμός στην άκρη του οπτικού νεύρου. Τώρα υπάρχει και στην κάθε εικόνα, γεννάει το μεγάλο ερώτημα του «Γιατί».
Ο πρώτος βοσκός που κοίταξε τ’ αστέρια της νύχτας κι αναρωτήθηκε «γιατί» να υπάρχουν άραγε, ήταν ο πρώτος φιλόσοφος. Από τότε πέρασαν αιώνες πολλοί. Ο homo sapiens έγινε sapientissimus. Απόκριση όμως στο «γιατί» του γερο-βοσκού, δεν δόθηκε ακόμα. Ούτε θα δοθεί ποτέ. Ο Θεός κρατάει καλά τα μυστικά του.
Ο απώτερος σκοπός του σύμπαντος είναι μυστήριο, όπως και ο λόγος της ζωής πάνω στον ελάχιστο πλανήτη μας. […]
[Απόσπασμα από αθησαύριστο κείμενο του Μ. Καραγάτση που δημοσιεύεται στο Φρέαρ, τχ. 16/17. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του έντυπου περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
