[…] Δύο εἶναι οἱ σκηνοθεσίες τοῦ Τσαρούχη στό θέατρο: Τρωάδες τοῦ Εὐριπίδη, ἡ ἱστορική παράσταση στό οἰκόπεδο τῆς ὁδοῦ Καπλανῶν 6, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, λίγο πιό πάνω ἀπό τή Νομική Σχολή (1977), καί ἡ παράσταση τοῦ ἔργου τοῦ Αἰσχύλου Ἑπτά ἐπί Θήβας (1982). Ἡ παράσταση παίχθηκε ἔξω ἀπό τήν πόλη τῆς Θήβας σέ ἕνα χωράφι πού ἦταν σπαρμένο μέ κουκιά, μέ λόφους ὁλόγυρα στήν περιοχή Μοσχοπόδι, στό πλαίσιο τῶν Πινδαρείων τοῦ Δήμου Θηβαίων. Kαί στίς δύο παραστάσεις ἔχουμε μιά ἐπιλογή ριζοσπαστική: χώρους ἀσυνήθιστους καί μοναδικούς, πού δέν εἶναι προορισμένοι νά φιλοξενοῦν θεατρικές ἐκδηλώσεις, καί μάλιστα ἀρχαῖες τραγωδίες. Οἱ σκηνοθεσίες τοῦ Τσαρούχη εἶναι δύο δράσεις προχωρημένες γιά τά ἑλληνικά δεδομένα καί οἱ ὁποῖες, σήμερα, εἶναι ἀντιληπτές ἀπό τή λογική τῆς site specific performance: τῆς ἐπιλογῆς μιᾶς τοποθεσίας πού θά διαλεχθεῖ μέ τό ἔργο τέχνης.
Καί στίς δύο παραστάσεις συναντοῦμε τόν Τσαρούχη μέ μία τετραπλή ἰδιότητα: μεταφραστής, σκηνογράφος, ἐνδυματολόγος, σκηνοθέτης. Μέχρι τότε ἦταν γνωστός κυρίως ὡς σκηνογράφος. Πότε, ὅμως, ξεκινάει νά ἐργάζεται ὡς δημιουργός σκηνικῶν στό θέατρο;
Ἡ σχέση του μέ τό θέατρο κτίστηκε πρίν καλά κλείσει τά εἴκοσί του χρόνια. Ξεκίνησε πολύ νωρίς νά φιλοτεχνεῖ σκηνικά μέ πρῶτο στήν Πριγκίπισσα Μαλέν τοῦ Μαίτερλινγκ μέ σκηνοθέτη τόν Φῶτο Πολίτη, παράσταση τῆς Ἐπαγγελματικῆς Σχολῆς Θεάτρου τό 1928. Ἀπό τότε οἱ σκηνογραφίες του εἶναι πάρα πολλές σέ θιάσους τοῦ ἐλεύθερου θεάτρου, ἀλλά καί σέ κρατικές σκηνές: μέ τόν Κάρολο Κούν καί τή Λαϊκή Σκηνή ἀπό τό 1934, μέ τίς μεγάλες βεντέτες ἀπό τήν Κοτοπούλη ἕως τή Μαρία Κάλλας. Ἀλλά τότε, τό 1928 πού πρωτοξεκίνησε, ἔχει ἤδη συνδεθεῖ στενά μέ τόν δάσκαλό του Φώτη Κόντογλου. […]
[Απόσπασμα εκτενούς κειμένου που δημοσιεύεται στο Φρέαρ, τχ. 16/17. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του έντυπου περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]