frear

Μεσούντος του θέρους… παρεστιγμένες μνήμες! – του Λουκά Κασιάρα

Όσο αποστασιοποιούμαστε από τις φορτικές μέριμνες και τους θυελλώδεις εργασιακούς ρυθμούς του παρελθόντος σχολικού έτους, τόσο είναι λογικό (και χρήσιμο) να ανακύπτει μέσα μας ‒και συχνά με επιτακτικό τρόπο‒ μια διάθεση αναστοχασμού. Έτσι, πριν παραδοθούμε άνευ όρων στην καλοκαιρινή ραστώνη και το κύμα ξεθωριάσει όσα με κόπο σκαλίσαμε (διδάσκοντες και διδασκόμενοι) στης ψυχής μας τα δίπτυχα, θέλουμε να συνάξουμε τον καρπό των μόχθων μας, να κρίνουμε και να αποταμιεύσουμε πράξεις και βιώματα.

Πόσοι στόχοι μας τελικά επιτεύχθηκαν; Με πόση επιμονή κυνηγήσαμε τα όνειρά μας; Πού δειλιάσαμε και καμφθήκαμε; Πού αντιπαλέψαμε με πείσμα τις αντιξοότητες και την ηττοπάθεια; Γιατί δεν τελεσφόρησαν κάποιοι κόποι μας, ενώ αλλού γευτήκαμε αναπάντεχες εύνοιες;

Αποτιμώντας την ετήσια σοδειά μας, είτε πλούσια είτε φτωχή, σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι μάς πιστώνεται μεγάλο όφελος.

Μαθαίνουμε πρωτίστως να αξιολογούμε τον αγώνα μας. Διερευνούμε τις προθέσεις, τα κίνητρα, την κυμαινόμενη ή την αδιάπτωτη θέληση, το ποιον του αποτελέσματος. Έτσι καταθέτουμε στο ενεργητικό μας επιτυχίες, στιγμές περιεκτικής χαράς και γεύσεις ψυχικής πληρότητας. Από την άλλη καταγράφουμε με δικαιοσύνη και τις πτώσεις μας. Ομολογούμε τις αποτυχίες μας, ανιχνεύουμε τα πάθη μας, ερμηνεύουμε τα λάθη μας και αποκομίζουμε μέγιστα διδάγματα.

Το κυριότερο ίσως από όλα είναι ότι μέσα από αυτόν τον αυτο-απολογισμό μας συναντούμε τον αυθεντικό μας εαυτό. Έναν εαυτό που συχνά αρέσκεται να μας ξεγλιστρά και να γεννά μέσα μας νόθες εντυπώσεις… Έναν εαυτό που υποδύεται ενίοτε πολλούς ρόλους στην καθημερινή τύρβη προσμένοντας αυτοδικαίωση και παραδοχή. Ή ακόμη και έναν εαυτό που υπνώττει κάτω από μικρόψυχες μιζέριες και ποικίλες συναισθηματικές τυραννίες.

Παράλληλα, σε αυτήν την εταστική οπτική του εαυτού μας αντικατοπτρίζεται και η ποιότητα των σχέσεων μας! Όσο πιο αληθινοί και γνήσιοι υπήρξαμε τόσο κέρδισαν οι σχέσεις μας σε αξιοπιστία και βαθύτητα. Η εναργής αυτο-παρατηρησία μας αποτελεί εχέγγυο έντιμης συμπεριφοράς και κοινωνικής συνείδησης στις αναστροφές μας. Ταυτόχρονα μας κάνει δικαιότερους κριτές και πολύτιμους αρωγούς των άλλων, καθώς καλλιεργούμε την ενσυναίσθηση και τον αλτρουισμό.

Πόσο σοφούς μας κάνει αυτός ο πνευματικός αναμηρυκασμός! Πόσες υγιείς δυνάμεις αφυπνίζει μέσα μας! Πόση αλήθεια ανακύπτει από μια τέτοια θαρραλέα ανατομία του ψυχισμού μας!

Μακάρι το τέλος του φετινού θέρους να μη μας βρει μόνο με ηλιοκαμένα σώματα και διάχυτα αισθήματα, αλλά και με ανακαινισμένο νου και αναθάλλουσες ψυχές, έτοιμους για υψιπετείς πορείες!

Ιούλιος 2016

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη