Γεμίστε, επιτέλους κάποια στιγμή, με ρούχα τις βαλίτσες, με αληθινά ρούχα, βάλτε μέσα ό,τι βάζει ένας κανονικός άνθρωπος: παντελόνια, πουκάμισα, γραβάτες, σακάκια, ζακέτες, πουλόβερ, κασκόλ, γάντια, ζώνες, φανέλες, εσώρουχα, κάλτσες, κολόνιες, προσωπικά είδη ομορφιάς, περιποίησης, υγιεινής, βιβλία, οργκανάιζερ, δώρα, οτιδήποτε, και απαλλάξτε μας μια και καλή από το μαρτύριο του θεάματος ηθοποιών και κομπάρσων που σηκώνουν και περιφέρουν άδειες βαλίτσες. Δεν είναι ασήμαντη και σχολαστική λεπτομέρεια, είναι άκρως σοβαρό θέμα. Από αυτήν κρέμεται η αλήθεια της αληθοφάνειας της αναπαράστασης, σε αυτήν συμπυκνώνεται ο έλεγχος ή μη της θεατρικής συμβατικότητας, μοναδικού εχθρού και της ποίησης αλλά και της ωμής πραγματικότητας. Και μην κάνετε πως τρώτε και μπουκώνεστε ψεύτικα με μια πηρουνίτσα, ούτε πως πίνετε από άδεια ποτήρια με «γκλου γκλου» και «αααα», και μάλιστα νερό αντί για αλκοόλ.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Η φωτογραφία είναι από την περσινή παράσταση του έργου Πάρε τη βαλίτσα σου Χ 2 του Ανδρέα Αριστοτέλους, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κλειδέρη, που παρουσιάστηκε στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων.]
