Είναι δυο-τρεις λογοτέχνες που με βομβαρδίζουν κάθε λίγο με μέιλ για να μου επισημάνουν τα νέα τους επιτεύγματα, μην τυχόν και τα έχασα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου τα βροντοφωνάζουν. Μόλις συνηθίσαμε καλού κακού τις σελίδες για το βιβλίο τους (λες και πρόκειται για την Μουσική για χαμαιλέοντες του Τρούμαν Καπότε), και τους συγγραφείς του ενός βιβλίου να καταχωρούν τον εαυτό τους ως «δημόσιο πρόσωπο» (όπως συνήθως στήνουν τις σελίδες τους τα διάφορα καλλίπυγα μοντελάκια), κι αφού παρατηρήσαμε ήδη να στήνουν εμβριθή λήμματα για τον εαυτό τους στην «Βικιπαίδεια» (που έχασε την αίγλη της από παρόμοιες συμπεριφορές και ουδείς την συμβουλεύεται πλέον), πέφτει και το τελευταίο οχυρό: η προσωπική διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Το μυθιστόρημα του Νόρμαν Μέιλερ Διαφημίσεις του εαυτού μου δημοσιεύτηκε το 1959. Το 1951 βγήκε Το τελευταίο ατού (Ace in the hole) του μέγιστου Μπίλι Γουάιλντερ με τον Κερκ Ντάγκλας να κατασκευάζει μια ψευδή είδηση που γίνεται αμέσως πιστευτή με την αναπαραγωγή της από τα εθνικά τηλεοπτικά δίκτυα. Οι λογοτέχνες που επιδίδονται σε αυτοπροβολή μπορεί να τα αγνοούν όλα αυτά, αλλά για ένα πράγμα είναι σίγουροι: πως θα κατακτήσουν και θα εδραιώσουν μια θέση στο συλλογικό ασυνείδητο ως μεγάλοι συγγραφείς.
Το μέιλ έχει φυσικά τη δυνατότητα να τα καταχωρεί ως σπαμ. Δεν τα αποστέλλω στα σκουπίδια γιατί διαφορετικά θα στερούσα από τον εαυτό μου αυτή την δωρεάν καθημερινή διασκέδαση και φυσικά δεν είναι οι γνωστοί δυο-τρεις. Ο αριθμός τους ξεπερνάει τα δάκτυλα απ’ τις ανοιγμένες μου παλάμες.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Robert Doisneau.]
