(12.12.2015) Ο Μεσσίας του Χαίντελ είναι ίσως ο μόνος «Μεσσίας» που πάντα δημιουργεί και ικανοποιεί τις μεγαλύτερες των προσδοκιών, ενώ την «άφιξη» του μπορούμε ανεπίληπτα να απολαμβάνουμε συνεχώς χωρίς καμιά μεταφυσική αγωνία ή ενοχή. Και αυτό ακριβώς κάναμε στη συναυλία που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής στις 12 Δεκεμβρίου όπου η Καμεράτα και η χορωδία Musica Atenea παρουσίασαν το διάσημο ορατόριο με τον όλο και καλύτερο Γιώργο Πέτρου να ηγείται ενός συνόλου και μιας ομάδας μονωδών που σημείωσαν εξαιρετικές επιδόσεις σε ένα έργο-ορόσημο. Παρά τη μεγάλη αίθουσα, που δεν βοήθησε στην ανάδειξη των λεπτότερων αρωμάτων του Μεσσιανικού «κρασιού», η συνολική εντύπωση υπήρξε εξαιρετική, beyond any reasonable doubt.
(02.10.2015) Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τίμησε τη μνήμη του άγνωστου στους πολλούς Έλληνα μαέστρου Οδυσσέα Δημητριάδη (1908-2005), του «τελευταίου των Μοϊκανών» σύμφωνα με τον Ροστροπόβιτς, που μεγαλούργησε στη Σοβιετική Ένωση, παρότι ο ίδιος ποτέ δεν ενστερνίστηκε το σοβιετικό modus operandi. Ο Στέφανος Τσιαλής οδήγησε την ΚΟΑ με πυγμή μέσα από την μεθυστική 6η συμφωνία του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ χωρίς να παρασυρθεί σε υπερβολές, ενώ στήριξε τον βιολοντσελίστα Αντόλφο Γκουτιέρες Αρένας στο κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Λαλό αφήνοντας τον απαιτούμενο «χώρο» στον σολίστα να απλώσει την τεχνική του αρτιότητα. Η «Πόλκα του Τσίρκου» του Στραβίνσκυ έλαμψε με όλο το χιούμορ και το κέφι που είχε ενσταλάξει στη παρτιτούρα ο μεγάλος ρώσος συνθέτης.
(19.12.2015) Η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πιανίστρια από τις λίγες απέδωσε στις 19 του Δεκέμβρη το 1ο βιβλίο από το έργο «Το Καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο» του Γ.Σ.Μπαχ στη Γερμανική εκκλησία στη καρδιά της πρωτεύουσας. Η αλχημίστρια του πιάνου απέδωσε μυσταγωγικά ένα έργο υπερβατικής ερμηνευτικής δεξιοτεχνίας καταρρίπτοντας τον μύθο που θέλει τις καριέρες των πιανιστών να στηρίζονται σε έργα του ρομαντικού ρεπερτορίου.
(08.04.2015) Η συμφωνική ορχήστρα της (τότε) ΝΕΡΙΤ και η χορωδία του Μετσόβιου Πολυτεχνείου σε διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου παρουσίασαν στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ σε μια ατμόσφαιρα κατανυκτικά ηλεκτρισμένη. Πληθωρικότητα, έμφαση στη λεπτομέρεια, εσωτερικός ρυθμός, γοητευτικά soli, επιβλητικά tutti. Μαέστρος, χορωδία και ορχήστρα γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό απέδειξαν πως μπορούν να σταθούν επάξια μπροστά σε τέτοια γιγάντια έργα. Ας σημειώσουμε εδώ πως μαέστρος και χορωδία συνεργάζονται στενότατα πάνω σε ένα εξαιρετικά ευρύ ρεπερτόριο που ξεκινάει από ογκόλιθους του κλασικού ρεπερτορίου μέχρι έργα του Μίκη Θεοδωράκη και εντελώς σημερινά ακούσματα.
(14.01.2015) Ο βαρύτονος Δημήτρης Τηλιακός, βραβευμένος, περιζήτητος και υπερδραστήριος αποφάσισε να μας δώσει τη δική του ερμηνευτική ματιά πάνω στο Χειμωνιάτικο ταξίδι του Σούμπερτ με άξιο συνοδοιπόρο τον σπουδαίο Βασίλη Βαρβαρέσο στη σκηνή του πολύπαθου Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Αν το έργο τέχνης είναι τελικά οι εντυπώσεις του δημιουργού μετά την επιστροφή του από μια μακριά εσωτερική περιπλάνηση, τι μπορεί να είναι η μεταφορά/ερμηνεία αυτών των εντυπώσεων παρά άλλη μια μεγάλη περιπέτεια;! Ο Δημήτρης Τηλιακός μας μετέφερε στις πιο σκοτεινές γωνιές των τοπίων που είδε ο Σούμπερτ, μας έδειξε το χρώμα της απόγνωσης και του πιο απελπισμένου έρωτα. Ο Βαρβαρέσος έπλευσε πάνω στη πορεία που χάραξε η φωνή του Τηλιακού, τη στήριξε, την ακολούθησε, την οδήγησε και την ανέδειξε ιδανικά.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]