ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
«Κάθε πρωί υπογράφω εν λευκώ στον Κύριο»
Γερόντισσα Γαβριηλία, Η ασκητική της αγάπης
Μι’ άδεια καρέκλα
η καρέκλα του
κι η ίδια ξαπλωμένη τώρα
στο ντιβάνι
Στο μπλε του χαλιού
στον τοίχο
στο ταβάνι
η ανάσα του
Ψίθυρος-όνειρο
κάθε βράδυ
στο ίδιο μαξιλάρι
«πάντα ο μπαμπάς μου θα είσαι;»
τον ρωτά
«ναι» της γνέφει
καθησυχαστικά
από την άλλη άκρη του χρόνου.
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011
ΑΣΠΡΑ ΛΙΝΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ
όπως ο γάμος μας.
Λευκός κι αμόλυντος
με μυρωδιά άφτερ σέιβ
και χλωρίνης.
Μυρτώ
με άρωμα λεμονιού
που λούζουν τους
ετοιμοθάνατους.
Εδώ να μείνεις,
«ενθάδε κείται η γυναίκα μου»,
το γράφει στο κουδούνι
η απουσία.
Ούτε όνομα
ούτε αύριο
«εδώ θα γίνει ο τάφος μας»,
είδες ποτέ πουλί
να δραπετεύει απ’ το κλουβί του;
Άσπρα κελιά!
Δες, αγάπη μου,
για σένα τα ετοίμασα,
έτσι σε θέλω,
σαν την Οφηλία,
λευκή κι αμόλυντη, τρελή
στους πέντε δρόμους.
Κυριακή 16 Αυγούστου 2009
[Από τη συλλογή Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης, εκδ. Καλέντης, που μόλις κυκλοφόρησε. Φωτογραφία: Willy Ronis (1910- 2009).]
