Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής
The Poet Acts
Μένει μόνο να κάτσεις να περιγράψεις τη σκοτεινή ανάμνηση που κοσκινίζεται πάνω στο χρόνο, τώρα που ήρθε η τελευταία από εκείνες να χτυπήσει την πόρτα. Κανείς δεν μπορεί να καθίσει παράμερα για ν’ ακούσει, επειδή κανείς δεν καταλαβαίνει τις λέξεις: όλα μεταγγίζονται από μια παρεξήγηση που επαναλήφθηκε μυστικά μπροστά στο φεγγάρι. Γι’ αυτό τα μάτια είναι εκείνοι που περπατούν υπό βροχή στους έρημους δρόμους και το άνισο βλέμμα το δίνουν η σιωπή και ο πόνος. Τώρα, ανάμεσα στα ερείπια, είναι το μελάνι το μόνο που αντιστέκεται στην εισβολή της απουσίας: η γυμνή κραυγή που προχωρεί λερώνοντας με χειμώνα καινούργια φύλλα.
Tearing Herself Away
Τίποτα δεν ξέρεις για τους καθρέφτες μέσα στη νύχτα. Πιστεύεις πως έχεις επιστρέψει στον αληθινό κόσμο που ζούμε, όταν μόνο έχεις κάνει βήματα στην παραίτηση, σε μια δυστυχία διαφορετική. Μην απομακρύνεσαι απ’ αυτόν τον κόσμο πιστεύοντας ότι είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, όχι, δεν είναι έτσι, δεν υπάρχει τέτοιο σταυροδρόμι: είναι ο ίδιος ο θάνατος μεταμφιεσμένος που σε πήγε και σ’ έφερε χωρίς να προσέξεις τις φάλαγγες που σε κρατούν απ’ το χέρι και το ίχνος που άφησε το άγγιγμα ενός φαντάσματος στο βλέμμα.
The Hours
(Επίλογος ενός Μικρού Θεού)
Η απουσία τώρα είναι απαραίτητη. Η πόρτα έχει κλείσει και γράφεις μόνος στο σκοτάδι. Πίσω έχει μείνει –ήδη το βλέπεις– το σύνολο των νημάτων που υφάνθηκαν, αλλά δεν φτάνουν ως το τέλος. Υπήρχε, βέβαια, μια επίγευση θανάτου από τότε που εκείνη εγκατέλειψε τον ήλιο και τις φωνές για τη μουσική και τη νύχτα. Τίποτα δεν υπάρχει εδώ που να με περιμένει, την άκουσες να λέει. Η σιωπή επιστρέφει στον τόπο της και τα φεγγάρια μοιάζουν νέα δέρματα μπροστά στην κόλαση του δρόμου. Δραπέτευε τότε σαν ουρλιαχτό στο πραγματικό που γνωρίζουμε πως είναι ο θάνατος αφήνοντας τις πατημασιές του στους δρόμους. Επέστρεψες –χωρίς γυρισμό υπόσχεσαι– στον καθρέφτη και στο κακό στο οποίο πίστεψες εγκαταλειμμένος, όταν απομακρύνεσαι από τις ώρες που εμφανίζονται στην έξοδο απ’ τον ήλιο και όχι απ’ τις σπηλιές, όμως στη λήθη.
[Από τη συλλογή του Juan Carlos Villavicencio (Puerto Montt της Χιλής, 1976) The Hours, ediciones GrilloM, Santiago de Chile 2012. H συλλογή βασίζεται στη μουσική του Philip Glass. Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Gianni Berengo Gardin.]
