Όλοι έχουμε καταλάβει πια ότι η παρούσα κρίση δεν είναι απλώς οικονομικής φύσεως, ούτε περιορίζεται στα εθνικά όρια ενός «αμελούς και ανεπρόκοπου» κράτους μέλους. Και όλοι κάνουμε υπομονή, ελπίζοντας πως με τον έναν ή άλλο τρόπο θα περάσει και αυτή. Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε όμως, διότι η κρίση ή καλύτερα οι επανεμφανιζόμενες κρίσεις υπό μορφές διάφορες και ποικίλες είναι το μέγα ερωτηματικό του σύγχρονου κόσμου, ουσία του οποίου αποτελεί ο εκδυτικισμός του πλανήτη. Εκδυτικισμός σημαίνει αδιάκοπος και σταθερός εξορθολογισμός του πνεύματος. Σημαίνει δηλαδή παγκυριαρχία του επιστημονικού λόγου και άρα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος σε πλανητική κλίμακα.
Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς την εποχή που του δόθηκε να ζήσει. Και όμως, ζούμε στην εποχή μιας ριζικής μετάλλαξης του δυτικού ανθρώπου και των κοινωνιών του που πολλοί δεν διστάζουν πλέον να αποκαλούν «μετανθρωπική». Οι ιστορικοί ατταβισμοί είναι βεβαίως ισχυρότατοι, πόσο μάλλον σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με διαφορετική ιστορική πορεία, όπως η Ελλάδα. Αλλά η Τεχνική ως απόλυτος διορισμός του σύγχρονου κόσμου αποτελεί τον ενιαίο και μοναδικό ορίζοντα. […]
[Απόσπασμα από το κείμενο του συγγραφέα που δημοσιεύεται στο ενδέκατο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ, που μόλις κυκλοφόρησε. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας. Φωτογραφία: Renan Péron.]
