frear

Τρία ποιήματα – του Juan Carlos Mestre

Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής

CARPE DIEM

Όταν η αγάπη τελειώνει δεν μένει κανείς για να φέρνει λουλούδια τα Σάββατα
Οι φιάλες με το Λαμπρούσκο παύουν να κάνουν πλοπ!
Οι απολαυστικές ταινίες τέχνης και τα δοκιμαστικά γίνονται βαρετά
Κανείς δεν σου χαρίζει κάλτσες για το Πάσχα, κανείς δε σου βάζει το θερμόμετρο
Όταν μια αγάπη τελειώνει οι δέκα χτυπούν ένα τέταρτο της ώρας νωρίτερα
Τ’ αστέρια αρχίζουν να συσσωρεύουν μιαν αξιοσημείωτη καθυστέρηση
Οι γάτες αφήνουν φυτεμένο τον ιερέα στις στέγες
Τα πλάγια φώτα εστιάζουν κατευθείαν στις κορνίζες
Αλλάζεις τα έπιπλα θέση, τακτοποιείς τη βιβλιοθήκη
Εμφανίζεται ο μεγεθυντικός φακός, βρίσκεις τις αποδείξεις απ’ το στεγνοκαθαριστήριο
Οι ταμίες στο σουπερμάρκετ αρχίζουν να σου χαμογελούν διαφορετικά
Οι κορμοράνοι γίνονται ταχυδρομικά περιστέρια
Τελείωσε η ζάχαρη, βάζεις χέρι στις γλυκαντικές ουσίες
Σταματούν για σένα όλα τα ταξί, πηγαίνεις κατευθείαν στο μοτέλ των μεταφορών
Χτυπούν το κουδούνι, ο ταχυδρόμος σου αφήνει ένα συστημένο για τη γειτόνισσα
Χτυπάει τηλέφωνο, πάλι η νύχτα έκανε λάθος στο νούμερο

ΧΘΕΣΙΝΟ ΨΩΜΙ

Απ’ το χωριό μου δεν περνά ο Τάμεσης ή ο Ρήνος
Κανείς εδώ δεν έχει ακούσει να μιλούν για τον Ηράκλειτο
Και τα γενέθλια σπίτια καταρρέουν κάτω απ’ τη βροχή

Οι ψαράδες επιστρέφουν απ’ το ποτάμι με τα πανέρια τους άδεια
Το δέντρο που είδες από μικρός να μεγαλώνει φωνάζει απ’ το πριονιστήριο
Και τα γενέθλια σπίτια καταρρέουν κάτω απ’ τη βροχή

Οι ενορίτες τσακώνονται στην καντίνα για τη στρογυλλότητα της Γης
Οι πλανόδιοι πωλητές αγοράζουν το μαλλί απ’ τα παλιά στρώματα
Και τα γενέθλια σπίτια καταρρέουν κάτω απ’ τη βροχή

Οι μανάδες συνεχίζουν να ξεκουκίζουν αρακά κάτω απ’ τις ταφόπλακες
Εγώ θ’ ακούσω τις καμπάνες στο κέντρο του κόσμου
Καθώς τα γενέθλια σπίτια καταρρέουν κάτω απ’ τη βροχή

Ω ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ

Ο Ελισαίος Ρέγιες, ο ηρωικός καπετάνιος Σαν Λουίς
της Γης και του Επίπεδου, έζησε στον αριθμό τρία
αυτού του κτηρίου, μετά τον θρίαμβο της Επανάστασης.
Από εδώ αποχαιρέτησε τη σύζυγό του και τα παιδιά
για να μετατραπεί σε Ρολάνδο, τον καλύτερο
άντρα του αντάρτικου του Τσε στη Βολιβία.
Από τέτοιους ανθρώπους γίνεται ένα έθνος.
Λίγο πιο πάνω, πλάι στον Παιδικό Κύκλο
Ηρωικό Βιετνάμ, οι νεαρές πόρνες χαμογελούν
στους τουρίστες που ψηφίζουν τους σοσιαλδημοκράτες.
Κι από ανθρώπους σαν αυτούς γίνεται ένα έθνος.

[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης από την Ανθολογία ποιημάτων του Χουάν Κάρλος Μέστρε που ετοιμάζουμε. Το έργο είναι του ίδιου του ποιητή.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη