Εκεί λοιπόν καθόταν ο Μαξ
μονάχος σε μια τεράστια κάμαρη
γεμάτη πόρτες και παράθυρα
μια κάμαρη με τοίχους και καρέκλες ήσυχες
γύρω τριγύρω λάφυρα
προβιές και κύπελα κι άλλα παράξενα
που μέσα τους γυρόφερνε
μια αμέριμνη γαλήνη.
Στη μέση αρμένιζε άσπιλος ο Μαξ
φτωχότερος κι από τη φούχτα του καλόγερου
μια άγρια φτώχεια πανύψηλη
καθώς είναι οι κορυφές των δασών
όταν περνάνε τα πουλιά
και πάνε στο νότο.
Ο Μαξ είπε
είμαι έξω από τη σφαγή των αμνών
και των λύκων
πολλές φορές περπάτησα
πάνω στο τεντωμένο σκοινί
και κάτω ήτανε χιόνι
αν έπεφτα το χιόνι θα γινόταν κόκκινο
δε συμπαθώ το κόκκινο
μήτε το μαύρο.
Κάθε φορά που συλλογίστηκα πάνω στα χρώματα
πήγαινα με το πράσινο.
Έτσι μιλούσε ο Μαξ και γινόταν δροσερός σαν εσωτερικό καρπού. Μες στη φωνή του Μαξ υπήρχε ένα μικρό φαναράκι που πιτσίλιζε τα λόγια του με σταλαματιές ησυχίας.
Γιατί ο Μαξ πίστευε στο πράσινο
πίστευε στην οργιαστική βλάστηση
του μέλλοντος
Είχε στο παρεθύρι το ένα μικρό γεράνι ένα μικρό πράσινο φως κι εκεί κάρφωνε τρυφερά τα μάτια του.
Όταν θα γίνουν όλα απέραντα είπε ο Μαξ
όταν κανείς δε θάναι ιδιοκτήτης
και γυρίζοντας άξαφνα σε μένα
ονειρεύομαι όπως ονειρεύεται
το κορίτσι που αγαπάς είπε ο Μαξ
κάθε πρωί τη βλέπω που χτενίζεται
ύστερα προσπαθεί να πηδήξει
τον ίσκιο της πολιτείας
μπερδεύεται και γελάει.
Η καρδιά μου σκιρτούσε οδυνηρά σκεφτόμουν τι σημασία έχουν όλα αυτά.
Μα εσύ μη λησμονήσεις ν’ αγαπάς
είπε ο Μαξ
η αγάπη σε κάνει νάσαι
σαν όργανο με εκατομμύρια χορδές
ή σαν τοπίο.
Μου αρέσουν τα τοπία
είπε ο Μαξ
κι άγγιξε με το χέρι του
τον ώμο μου.
Τότε ήρθε πάλι εκείνη η μουσική
σκέφτηκα θάναι ο αέρας.
Μαξ του είπα μείνε με τα όνειρά σου
εμένα άσε με να φύγω
να πάω με τα δικά μου τα όνειρα
τα σκυλίσια μου όνειρα σ’ ένα τενεκέ
σκουπιδιών.Τότε ο Μαξ δάκρυσε
δάκρυσε για μένα.
Σ’ αγαπώ σκύλε είπε
η φωνή σου είναι
γεμάτη βροχές.
Άκουσε τώρα
τούτο το παραμύθι για τη νύχτα.
Μια νύχτα η Νύχτα πήγε να βρει τον αγαπημένο της στο δάσος μα δεν τον βρήκε πουθενά. Δάκρυα τη βρέχανε όσο έψαχνε και φώναζε κι όταν ξημέρωσε κι η νύχτα εχάθη η Νύχτα έγινε ένα με τον αγαπημένο της στην απουσία.
Η αγάπη είναι απουσία είπε ο Μαξ.
[Από τη συλλογή H γνωριμία με τον Μαξ (1956). Η φωτογραφία είναι από το Στάλκερ του Α. Ταρκόφσκι.]
