Δεν ερχόμαστε στον κόσμο
Για να μισούμε
Αλλά για να δημιουργούμε
Μέσα στο γκρίζο και το ομιχλώδες
Της κάθε μέρας
Ξέφωτα ομορφιάς και ελπίδας
Δεν ερχόμαστε στον κόσμο
Για να ταπεινώνουμε τον Άλλο
Αλλά εμείς να ταπεινωνόμαστε
Όπως το ελάχιστο χορτάρι
Π’ ανθίζει στην άκρη της ασφάλτου
Τραγουδώντας την Άνοιξη
Δεν ερχόμαστε στον κόσμο
Για να πληγώνουμε τον Άλλο
Αλλά μαζί, μέσα στην ίδια αγκαλιά της ζωής
Να κλείνουμε τις ρωγμές του σώματος
Όταν έξω ο δυνατός άνεμος
Βασανίζει τους μοναχικούς κήπους
Δεν ερχόμαστε στον κόσμο
Για να σιωπούμε απέναντι στη βαρβαρότητα
Αλλά να συναντιόμαστε
Εκεί που οι αυταπάτες μας
Συντρίβονται κάτω από το βάρος της αλήθειας
Δεν ερχόμαστε στον κόσμο
Για ν’ ανεχόμαστε παιδιά να κλαίνε
Να πονάνε, να υποφέρουν, να πεθαίνουν
Αλλά μέσα στο βλέμμα τους
Να κτίζουμε ναούς με ήλιους
Και μαζί να μεγαλώνουμε
Να μεγαλώνουμε
Χωρίς αγωνία
Χωρίς δάκρυα
Χωρίς Φόβους
Χωρίς ψευδαισθήσεις
………………………
Μόνο με την αγάπη πολεμιέται ο Φόβος
Με την αγάπη σκοτώνουμε τη φρίκη της ώρας
………………………
Ελάτε, ελάτε σ’ αυτό το τραπέζι
Ας ενώσουμε τα χέρια και τις καρδιές μας
Κι ας υποκλιθούμε
Ας ομολογήσουμε
Την αυτοκρατορία της αθωότητας
Ελάτε, πριν οι πυροβολισμοί
Κάνουν στάχτη όλες τις ελπίδες μας.
