Τις ώρες των πιο καθοριστικών στιγμών, ανάβουν όλοι οι ξεχασμένοι σκελετοί των δρόμων. Μιλώ για μια τρυφερή τελετή, όλο νόημα για τ΄άδεια μαγαζιά της λεωφόρου. Μιλώ για τις επιγραφές στις στέγες που στέλνουν ασταμάτητα σήματα προς άγνωστες κατευθύνσεις.
Σαν πιστοί, σκόρπιοι άνθρωποι ακολουθούν το καινούριο αστέρι, αφήνοντας πίσω άδεια δωμάτια και πολλή μοναξιά.
Έτσι φθάνει πάντα η νύχτα στα μέρη αυτά.
