Η ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Τι μίλησε η ρίζα της ελιάς:
ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους
και το θαύμα που πρωτακούστηκε
μες στους θερινούς αγρούς.
Απουσίασε
μήνες πολλούς ο ήλιος.
Ο ήλιος που αιωρήθηκε τόσο καιρό μες στα δώματα
και σκούριασε,
και αργιλώδες άφησε
το αποτύπωμα του στους τοίχους.
Στης ελιάς τον κορμό επάνω
όταν αναρριχήθηκε
σιγανά το διατύπωσε πως
τις νύχτες οι καρποί ωριμάζουν
μέσα στην φωτιά·
και η ποίηση είναι
το κλαδί
που καίει
μέχρι το ξημέρωμα.
ΕΑΡΙΝΟΤΗΤΑ
Άνοιξη· και κρέμασαν φωτιές
στα αυγερινά αμπέλια.
Συγκομιδή εκεί ισχνή.
Ταπεινό εκεί άλγος,
κι εδώ
οι ποιητές του θανάτου
και της θαλάσσης.
Δεν το ’νιωσε κάνεις τους
πως ήταν η είσοδος του τάφου κλειστή
στην φετινή Αποκαθήλωση.