Άτιτλο XII
Θα πεθάνω,
μα θα γυρνώ τα βράδια
για να βλέπω, πόσο μικρές
-μικρές,
είναι του ανθρώπου οι στιγμές…
Άτιτλο ΧVII
Στο βιογραφικό μου
δεν αναφέρω λεπτομέρειες του βίου μου,
λ.χ. που έχω γεννηθεί, και πόσες φορές έχω πεθάνει.
Άτιτλο XVIII
Σε ψάχνω
όπως το ένα σύννεφο ψάχνει το άλλο
για να γίνουν βροχή…
Τι μου το λες…
Τι μου το λες και με σκοτώνεις;
Τι με πυροβολείς;
Άσε να ζω με την ψευδαίσθηση
με την αναμονή.
O θάνατος του Καρυωτάκη
Είχε φρικτό θάνατο ο Κώστας Καρυωτάκης
ποσώς δεν αντιλέγω,
είχε όμως τον πιο ποιητικό θάνατο απ’ όλους τους θανάτους.
Άτιτλο XII
Πέθανε εν Αθήναις «εν σιωπή» ο ποιητής…
πρέπει να ήτο ωραίος ο ποιητής για να πεθαίνει έτσι,
«εν σιωπή».
Fragmentum II
Άσχημο πράγμα η κακία, η ασχήμια της ψυχής.
Fragmentum ΙΙΙ
Μεγάλωσα γρήγορα, δεν πρόλαβα να ενηλικιωθώ.
Fragmentum I
Εγώ θα φύγω κάποτε κρυφά και ίχνη δεν θα αφήσω…
Fragmentum VI
Κάποτε θα ’ρθει ο θάνατος, που θα τα σβήσει όλα, τα εγκλήματά μας τα φρικτά…
Fragmentum XXI
Καιρός για των αιώνων τη σιωπή, πολύ μιλήσαμε…
[Πρώτη δημοσίευση. Η φωτογραφία είναι του Marcin Wasiński.]
