frear

Ποιήματα – του Χρήστου Τουμανίδη

ΓΗΙΝΟ

Και βρέθηκα τότε θυμάμαι
μπροστά σε μια λακκούβα.
Δύο λαχτάρες άνοιγμα,
βάθος τρεις στεναγμούς.

Τι τάφος είπα ξέσκεπος.
Τι πάτημα ουρανού.

Εδώ σ’ αυτό το γήινο μηδέν θα ονειρευτώ.
Εδώ τα ποιήματά μου θα γεννήσω.

(Ψηλά μονάχα διάττοντες, μετέωρα του νου)

ΘΑΛΑΜΟΣ Νο 109 – ΠΥΡΕΤΟΣ

Έλα, πλησίασε μακρινή μου Ελλάδα.
Δείξε πως δεν τέλειωσαν οι Κυριακές.
Χωρίς βελόνες και βάλλιουμ
ανόρθωσε
τον πεσμένο παλμό μου.

Έλα και κάνε να φυσήξουν οι εύρωστοι άνεμοι.

Απ’ το σεντόνι εκείνο,
που έμεινε ακίνητο πάνω απ’ τις μέρες μου,
απάλλαξέ με.

ΣΧΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Τι να διασώσεις από τις Κυριακές…
Τον ήσυχο δήθεν δρόμο;
Τα θρησκόληπτα δέντρα;

Άδεια τα χέρια και τα πρόσωπα
κοιτάζουνε ψηλά.

Αστρική σιωπή το απόγευμα.
Σχήματα προσευχής.
Η καμπάνα χτυπάει στην ώρα της.
Θα βραδιάσει.
Θα γίνει χειμώνας.

Τι να περισωθεί!

[Από το ανθολόγιο Σαν κομπολόι Λιθαριάς, 2010. Φωτογραφία: Yigal Ozeri.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη