ΟΤΑΝ Η ΝΥΧΤΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΣ ΝΥΧΙ
Οι γλάροι μπαίνουν στη ζωή σου
με το έτσι θέλω στο Γέτεμποργκ
Γεμίζουν με παράπονο τη πόλη
Τα βράδια κλέβουν λουλούδια
από το χέρι της Κάριν Μπόγιε
Κάθονται στη φωτογραφική μηχανή του Βίκτωρα
Μαθαίνουν για το πρώτο ταξίδι στο φεγγάρι
πριν αρχίσουν το τραγούδι στο λιμάνι
Οι μετανάστες στέλνουν καρτ-ποστάλ
με γλάρους στις πατρίδες τους
Όταν Ιούνη μήνα
η νύχτα χάσει το τελευταίο της νύχι
όλα τα δευτερόλεπτα διασώζουν φως
Τότε οι γλάροι με βραχνή φωνή
ζητούν από τον ορίζοντα
να φέρει πίσω το σκοτάδι.
ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ
Από τότε που μνήμες σουηδικές
μπήκαν στο σπίτι μου
Τα παιδικά σου χρόνια στο Bίμερμπι
Το κόκκινο σπίτι στο Λόκνεβι
Η μοναξιά του Άλφ
Τα εύφορα εδάφη της Σμλώλαντ
Μια γιαγιά με κόρες κυνηγούς
κι όνομα λουλουδιού
με παίρνει συχνά περίπατο στο δάσος
Ακούω για πρώτη φορά το στίχο του Ντάγκερμαν
«Ο θάνατος είναι μικρό ταξίδι
απ’ το κλαδί ως το χώμα»
ΦΡΟΥΤΑ ΑΠΟ ΦΥΣΗΤΟ ΓΥΑΛΙ
Ο υαλουργός γίνεται δέντρο
καθώς φυσάει το γυαλί
Γίνεται πουλί
Ραμφίζει τα φρούτα
Οι πινελιές στο σώμα τους
είναι στάλες βροχής
Φρούτα της όρασης
Καρποί της έμπνευσης
που τους γεύεσαι
δίχως καν να τους αγγίζεις.
[Τα ποιήματα του Βάκη Λοϊζίδη προέρχονται από την ποιητική συλλογή Γέτεμποργκ, εκδ. Oppenheim, Σουηδία 2014.]