του ΝΔΤ
Έριξε τον καφέ του πάνω στην εφημερίδα, λερώνοντας αμετάκλητα και τον ανοιχτό τόμο των ποιημάτων, αυγουστιάτικη παρηγοριά και παραμυθία.
Εταράχθη. Ξαναδιάβασε το φύλλο που άχνιζε από τον διπλό ελληνικό σκέτο:
«Κομμένη στα δύο η Χαλκίδα: Βλάβη στην παλιά γέφυρα του Ευρίπου.
Η πόλη της Χαλκίδας παραμένει κομμένη στα δύο από το βράδυ της Κυριακής, λόγω σοβαρής βλάβης στην παλιά (συρταρωτή) γέφυρα του Ευρίπου. Σύμφωνα με τα τοπικά και πανελλαδικά μέσα ενημέρωσης, η γέφυρα άνοιξε λίγο πριν τα μεσάνυχτα για τη διέλευση πλοίων, όπως γίνεται τακτικά, αλλά παρουσιάστηκε βλάβη στον μηχανισμό επαναφοράς της, με αποτέλεσμα να παραμένει ανοιχτή και εκτός λειτουργίας».
Μα γκαβοί, θεόγκαβοι είναι!! Αναρωτήθηκε. Να τηλεφωνήσει στο Κεντρικό Λιμεναρχείο, στο Υπουργείο Ναυτιλίας, μπορεί και στο Παιδείας, γιατί όχι. Να τηλεγραφήσει στον βουλευτή, τον νομάρχη.
Δεν καταλαβαίνουν. Δεν βλέπουν τι έγινε; Ποια σοβαρή βλάβη και κουραφέξαλα. Το γιωτ ξαναγύρισε, η μοιραία θαλαμηγός. Και κοπήκαν όλα στην μέση· in half. Λιμάνια, έρωτες, τόμοι με σχόλια, η Χαλκίς η ίδια.
Η Μαίρη Δεπάνου, ναι, ναι. Γιατί δεν είδαν τα σημάδια. Τα άστρα στον ουρανό θυμίζαν στίχους του Ζακύνθιου. Ο Καράμπαμπας πέντε μέρες βογγούσε. Το περιπτεράκι πάνω στην γέφυρα (κείνο που αγόρασε μια νύχτα βιπεράκι προς ενθύμηση) πωλούσε μόνον «Ελληνικό Βορρά» και τσιγάρα Ζιτάν.
Μελωδίες θα συνοδεύσουν το γεγονός, πρωτάκουστες, ονειρικές. Θα βουβαθούν τα καράβια, οι ναυτιλιακές θα πέσουν με τα μούτρα στην ανάγνωση του Μωραϊτίδη μπας και συγχώρεση λάβουν. Λόγιοι θα προσπαθήσουν να γράψουν ωδές αλλά τα τυπογραφεία θα τις γυρίσουν πίσω (έχουν να τυπώσουν τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου).
Κομμένη στα δυο η πόλη κι εμείς –όλοι μας– ανήμποροι για την πυκνή αρμύρα του πεπρωμένου.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
