Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Ο Κοζέβ διατύπωσε κάποτε, υπό μορφήν προειδοποιήσεως, μια κριτική για την ταυτότητα που αξίζει να συλλογιστούμε: «Να είσαι εκείνο που ποτέ δεν θα μπορέσεις να γίνεις». Το σφάλμα εκείνων που αναζητούν μια ταυτότητα είναι ότι θέλουν να γίνουν αυτό που ήδη είναι. Αυτό που απλώς είμαστε δεν είναι μία ταυτότητα· είναι μια αναβλύζουσα εμπειρία, σε ένα διαρκές γίγνεσθαι, που μας ξεγλιστρά αδιάκοπα μέσα απ’ τα χέρια — κι ακριβώς γι’ αυτό δεν μπορούμε ποτέ να «γίνουμε». Κι όμως, η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε δεν παύει να μας αποδίδει μια ταυτότητα που, με μεγαλύτερη ή μικρότερη πεποίθηση, καταλήγουμε να προσλαμβάνουμε. Αυτή η ταυτότητα – κατά βάθος το γνωρίζουμε πολύ καλά – είναι αναπόφευκτα επίπλαστη, και όποιος θελήσει στ’ αλήθεια να γίνει αυτό που είναι, διακινδυνεύει – όπως συνέβη στον Νίτσε, και όπως, έστω λιγότερο φανερά, συμβαίνει στους περισσότερους – να παραφρονήσει. Σοφός, δηλαδή χωρίς ταυτότητα, είναι εκείνος που είναι πάντοτε χωρίς ποτέ να γίνεται: αλλά αυτό ακριβώς είναι που οι λεγόμενες πολιτισμένες κοινωνίες θεωρούν ξένο και το απωθούν στα περιθώρια, όταν δεν επιδιώκουν απλώς και μόνο να το εξαλείψουν.
⸙⸙⸙
[Αναρτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2025 στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου Quodlibet (στη στήλη Una voce). Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Martin Jonsson. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]]