Σε νάρκη χειμερινή ή θερινή
βυθίζονται.
Τα μαλλιά της Μέδουσας έχω.
Όταν ξυπνούν
αίμα ρουφούν
και φτύνουν δηλητήριο.
Αντίδοτο δεν παίρνει
μα ούτε θανατηφόρο είναι.
Μόνο που πάει σ’ όλα τα κύτταρα
και μένει.
–Κόψε τα μαλλιά σου, μου λένε.
Κότσο τα κάνω και τα κρατώ
και θα τα λύνω πάλι.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Victoria Ivleva. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
