frear

Πρέπει να βρω μιά γλώσσα όταν κόβεται το φως – της Κωνσταντίνας Σιαχάμη

Κι ας είμαι σπλάχνο, σαστίζω. Τις νύχτες έρχονται κάτι ρίγη απροσδιόριστα, ξεμυτίζουν μέσα μου πλοκάμια, από ψηλά, από το σώμα σου, δεν ξέρω. Τι ξέρω εγώ από λαγνεία από φιλιά δασώδη, άμε τώρα να τα κόψεις απ’ το δέντρο αν μπορείς. Μόνο πίσω μην κοιτάς, όταν ακούγαμε το φως να μπαίνει από τις φυλλωσιές, κατέβαινε βαθειά στις κυρτωμενες φλέβες, το πρωί μας ξυπνούσαν θαύματα σκοτεινά, κάπου είχαμε μεθύσει. Τώρα, ας χύνεσαι στη χλόη μου, σαπίζω. Κι ας είμαι άνθη αστροφεγγιάς, γρυλίζω. Και μην κοιτάς, θα ζαλιστείς, θα πέσεις. Και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι της να βρει

– στα θαύματα από θαύμα γλιτώνεις –

⸙⸙⸙

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Μilton Αvery. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη