frear

Δύο ποιήματα – του Víctor Rodríguez Núñez

Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής

[ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ]

και συνωστίζονται αυτή που σμιλεύει το πρωί
αυτός που κουβαλάει μια πόρτα
απ’ όπου δεν πρόκειται να μπει
αυτός που αφήνει να του πέσει το ρυζόγαλό του στη γωνία

το κούφιο κανόνι που δίνει τον ρυθμό
στους τροχούς του καζίνο
αυτός που δεν κάθεται ποτέ
σε ψάθινες καρέκλες

αυτή που βρίσκει ένα τοπίο
ανοίγοντας την τελευταία κονσέρβα Vita Nova
αυτός που αρνείται τον χαιρετισμό

αλλά πηγαίνει στη συνεδρίαση της επιτροπής
αυτή που ξερνάει την ψυχή
αυτός που πετάει απόψε

[ΝΑ ΞΕΡΝΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠ’ Τ’ ΑΣΤΕΡΙ]

Το διάφανο νερά, από διάφορους ουρανούς, σπιτικά νανουρίζεται.
Αλλά ήδη στο φράγμα, η ωραία δύναμη ξεπηδά
Αουρέλιο Αρτούρο

1.

άβολα όπως η ποίηση
που σε κανέναν δεν ταιριάζει κι από παντού στενεύει
θέλεις σ’ αυτό το πανηγύρι
να προκαλέσεις την αιώρηση ενός σκύλου όταν κανείς δεν κοιτάζει

υπό το φως ενός άλλου ρυθμού
άλλο κορμί πιο πενιχρό θανατηφόρο
να ξεχαστείς για λίγο
καθώς η προσμονή παγώνει

την κραυγή της με το απόλυτο βλέμμα
τη λεπτομέρεια που γίνεται στο πλευρό της αισθητή
ύστερα να ψάξεις για αυτιά ελέφαντα

βαμβάκια σε μέλι
να βγάλεις την ψυχή στο τρενάκι του τρόμου
να ξεράσεις τον κόσμο απ’ τ’ αστέρι.

⸙⸙⸙

[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Antoni Tàpies. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]

Βίκτορ Ροντρίγκες Νούνιες (Αβάνα, 1955)
Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη