Εκεί ανάμεσα στ’ αχνά επάλληλων
στοιχείων της φύσης περιγράμματα
στα γκριζογάλαζα σαν λήθης πέπλα
–γάζες του δειλινού–
το ρόδι εκρήγνυται της δύσης
δεν πρόλαβα να του αιτηθώ·
μετέωρη μετά σε ποταμούς χυμών κατάντη
όπως αργά απ’ τους μαστούς ρέουν των
ξεχασμένων κάπου στο Μαρόκο Εσπερίδων
αυτοστιγμεί ως οδύνη δεν αναγνωρίζω
παρά την απάρνηση
(κι αυτήν, μόνο αν το θελήσω
και ως κυριολεξία την πιστέψω)
Ιούλης ψεύτης πλανευτής μαυλιστικός
μικρό κρατώ για τα μελλούμενα καλάθι
μα το παρόν δεν το αφήνω
βαθιά στην άμμο να μπλεχτεί
μη να χυθεί ανάμεσα από τα
–σε έκκληση– ανοιγμένα δάκτυλά μου
στου σούρουπου τα χρώματα
επιτρέπω
να με αλώνουν
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Paul Evans. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
