Χρόνο τον χρόνο,
η μάσκα του έρωτα
φανερώνει τον έρωτα.
❧
Μην ξεχάσεις ποτέ
το μαύρο ρόδο που ανθίζει
στην ακροθαλασσιά του Βουρνέλη.
❧
Μικρά μπουμπούκια λεμονιάς
δίπλα σε σαρκοφάγο κισσό
ο έρωτάς μας, στο μαξιλάρι.
❧
Εκεί που χάνεται
η σιλουέτα σου στον ορίζοντα,
ανθίζει ένα νησί.
❧
Σε χλωρό κλαρί
κάθεται το κοράκι –
σ’ αναμμένα κάρβουνα περιμένει.
❧
Η μέλισσα πνιγμένη
στη γύρη –
συνωστισμός άνοιξης
❧
Το μόνο που βλέπεις
μες στη βροχή του Μάη –
τη λεπτή σιλουέτα της ζωής, σαν όνειρο.
❧
Ποτέ δεν ξέχασα την ζεστασιά
της λευκής ομίχλης που έβγαζε
η ανάσα της στον ύπνο.
❧
Μαζί με τις σφαίρες
και μια λίστα με ευχές και αστέρια
που δεν της παραδόθηκε ποτέ
❧
Αποκοιμήθηκα μες στα μαλλιά της-
ξύπνησα και είχε περάσει
η άνοιξη.
⸙⸙⸙
[Από την υπό έκδοση (αναθεωρημένη) ποιητική σύνθεση του Γιώργου Αλισάνογλου Ποιήματα μιας γοτθικής βραδιάς. Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Matteo Massagrande. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]