ΡΕΚΒΙΕΜ
Στον Ομάρ Λάρα
Όλα μένουν ίδια, ποιητή,
Οι ώρες του λύκου
Γέρνουν
Πάνω στην καρδιά των πραγμάτων,
Οι νύχτες στη Ρουμανία
Η ταχύτητα ενός παλιού κινητήρα
Που σβήνει τις μεταφορές του,
Το πλοίο όπου ζούσες
Διατηρεί ακόμα
Τη μυρωδιά της νοσταλγίας,
Τα απογεύματα στο Πορτοκαλιού,
Τα ραμφίσματα εκείνων των πουλιών
Σε σχήμα καρδιάς,
Η γυμνή θάλασσα
Και παρ’ όλο που πηγαίνεις σ’ εκείνη τη γυναίκα
Τα λιβάδια της Νοαλούε
Έχουν σβήσει τα βήματά της,
Το γαλανό της χαμόγελο
Ανήσυχη
Μπροστά στο σκοτάδι απ’ τα γεράνια
Tων νησιών που επιπλέουν,
Εκεί που αγκυροβολεί τη θέλησή του
Ο ατελής ταξιδιώτης,
Την πιθανή ζωή του:
Τα χαρτιά του Χάρεκ Αγιούν,
Στην καινούργια συνοριογραμμή.
Οι νεκροί περπατούν γυμνοί,
Η αιωνιότητά τους επίσης.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης του Δημήτρη Αγγελή στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Helen Lewitt. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
