Ένα πράσινο μπουφάν φυλάει τα κερματισμένα σώματα, μιλάει με τα χρώματα του χρόνου, πίσω από τις μαύρες γυαλιστερές οθόνες που μας στοιχειώνουν, τρυπώνει στις σελίδες του βιβλίου μου χωρίς να με ρωτήσει.
ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ
«Είμαι το πράσινο μπουφάν
που αλυχτά στα Τέμπη.
Φορούσα έναν φοιτητή
σπαρμένο στην κοιλάδα του θανάτου.
Στην τσέπη μου ένας Χριστός
δυο μάτια
και το νοίκι του Μαρτίου…» (1.3.2023)
Αλλάζει ώρες, χρώματα, αλλάζει ρόλους, άλλοθι, αλλάζει φύλο. Γίνεται κόκκινο εσώρουχο στη ρουλέτα του έρωτα, ολισθηρό οδόστρωμα σε απότομες στροφές, ψήνει βουτήματα με άρωμα φωτιάς, ακροβατεί σε τρίγωνα πολύχρωμων βερμούδων.
Ξέρει πολλά για το κενό αέρος που με πνίγει, τις πόρτες που δεν άντεξα ν’ ανοίξω στον καιρό, τα πόμολα που δεν υπάκουσαν στα γάντια, το κρύο τζάμι του παρμπρίζ που έστησε η μοίρα.
Μεταμορφώνεται σε φτυάρι που απεργεί, παίζει παράνομα παιχνίδια με τον θάνατο, κλαίει για τον δημόσιο υπάλληλο στο Χάρκοβο που του έκοψαν το πόδι, γίνεται σκόνη με το χέρι στο μαχαίρι.
Θέλει να κάνει μεταμόσχευση νεκρού, προτείνει θεραπείες επικές, τομογραφίες ανοχών, αντιβιοτικά πλαγίου λόγου.
Πωλείται στα ψυγεία της ψυχής, αγκομαχεί χτενίζοντας ατίθασα τοπία, παντρεύεται ενώπιον ανθρώπων και ανθρώπων. Κι ύστερα χύνεται στα ίδια παραμύθια, σαν το κορίτσι με την κόκκινη μπέρτα, σαν τη γιαγιά ερωμένη του φόβου, σαν τη γυναίκα που πετώντας τα εσώρουχα στα μούτρα των καιρών, αυτοπυροβολείται.
«Διαμαρτύρομαι’», ψέλλισα στα περιεχόμενα. «Σε άφησα να γράψεις τα ποιήματα, σεβάστηκα την αλφαβητική σειρά, όμως το μωβ στον τίτλο που μου διάλεξες, γιατί με ωμέγα; Κι έπειτα, κάτι οι θολές αισθητικές απόψεις, κάτι η γλώσσα που ενίοτε γυρίζει σε κουήρ, μήπως το τερματίσαμε που λένε;’»
«Μα το ωμέγα συμβολίζει τη ζωή, το μέγιστο, το ολοκληρωτικό, το τέλος που αναγγέλλει την αρχή –άλλο το λεξικό, άλλο το ποίημα. Σκέψου, σε μέρες ύπουλες με κήνσορες καθρέφτες, μήπως ξεβάφουν κάποιοι όροι αισθητικής κι εξασθενούν ανήμπορες οι στειρωμένες λέξεις, μπροστά σε τούτη την τυφλή παγκόσμια φθορά που σκάβει τις αξίες;», είπε το πράσινο μπουφάν κλείνοντας το βιβλίο.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ, που ζήτησε από τον ποιητή και το βιβλίο του να αυτοπαρουσιαστούν στους αναγνώστες του. Φωτογραφία: ©Inès Arsi. Δείτε τα περιεχόμενα του ένατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
