Με λένε Αυγούστα και Κονστάνς, κάποιοι με φωνάζουν και Κωστούλα. Έχω πολλά ονόματα, τα πιο πολλά με τρύπες. Γενναία δεν είμαι, χώμα είμαι και λίγο λίγο έμαθα να αιωρούμαι. Σκέψου λοιπόν, σκέψου, λέω, με μάτια κλειστά με τα γυμνά μου πόδια, να σου ξαναχορέψω. Τα έναστρα σοκάκια ήταν μια τρέλα, πρέπει να το παραδεχτείς, μιά νύχτα εξαιτίας σου υπήρξα Ισιδώρα, τι νάζι οι αστράγαλοι, και τρίξαν τα λιθόστρωτα και τα επτά μου πέπλα και τα μαλλιά μου λύθηκαν και μείναμε για πάντα, νέοι.
Όσο για τα υγρά σου μάτια, τα αετίσια, πλήρωσαν όλα τα σπασμένα. Τώρα δεν έχω φλογισμένα μάγουλα, λύθηκαν τα μάγια.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Man Ray (Silhouette de Lee Miller à Marseille, 1930). Δείτε τα περιεχόμενα του έβδομου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
