Τα βράδια όταν για ύπνο
πήγαινε
σέρνοντας τις σκέψεις
σαν μπαλωμένες παντόφλες,
δεν λησμονούσε την πορτα
ανοιχτή να αφήσει,
είχε πάψει εδώ και καιρό
να ξεπροβοδίζει τον εαυτό του
που τα χθεσινά του ρούχα φορούσε.
Όσες μέρες κι αν φυγάδεψε,
μέσα στις ιδρωμένες χούφτες του,
σαν κομμάτι ψωμί,
τις έτριβε
νευρικά μέσα στις τσέπες του,
όσα περιστέρια κι αν ταϊσε
με αυτες,
έστω για λίγο στα λευκά να κεντήσει
το σκιάγραμμα του,
όσες μέρες
κι αν περιέθαλψε το όνομά του
στρογγυλεύοντας τις ώρες
σε ακριβώς,
χωρίς γωνίες,
εκείνη παρέμενε εκεί,
η θύμηση
θρονιασμένη στην πολυθρόνα του
με βλέμμα
δανεικό και ανθισμένο.
Τα πρωϊνά γυμνός
μαζί της έπινε τον καφέ του,
λοξοκοιτώντας την πόρτα
πίσω από τον ώμο του.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Kaii Higashiyama. Δείτε τα περιεχόμενα του έβδομου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
