Έφυγε ο ιός,
μείναμε για λίγο ακυβέρνητοι.
Καίμε το καμαρίνι
και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Τρώμε το καναρίνι
ντυμένοι με λαμπυρίζοντα φορέματα
για να δείξουμε την απαστράπτουσα υγεία μας
που με τόσο κόπο διασώσαμε.
Στο τέλος μέσα μας
δεν έμεινε τίποτα άλλο.
Γαρνίρουμε την καμένη γη
με σπόρους μεταλλαγμένους,
χάσκοντας,
καθόμαστε αναμένοντας να φυτρώσουν.
Κοιταζόμαστε και λέμε ασυναρτησίες.
