ΔΙΑΛ(Ι)ΕΧΤΕ!
ας σήμερα προβάρεις φως και η
μέρα στα καλά της βουβαίνεται
το κέφι οπώς ξεδίπλωνε η πορεία
ένα καρφί κι άλλον καρφί χώρια οι
μισθοσυντήρητοι ρουφιάνοι ασφα-
λείας μέχρις τού σλιπ λαλήσαντες η
μάρκα ποία νοείται εν το αγκάθι(ν)
μα ολονέν αγκάθια εξεφυτρώναν
κ’ η ράχη αναγερτή στροφής δειλίας
προσιδιάζει καίνε τα κλάιματα εν
ω κρουνοί ντεπόζιτα εφοδιάζουν
κάμε μιαν κάμα τής γραφής σφάζει
η πολλή(ν) αγάπη τής προσοχής ριζά ε-
φθηνά πες πως κ’ η ποίηση εκποιείται
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Fred Herzog. Δείτε τα περιεχόμενα του έβδομου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
