Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Καμιά φορά όταν στη Δύση ξαστερώνει ο ουρανός
παρακολουθώ τα αστραφτερά ποτάμια χρήματος
που ξεχειλίζουνε αφρίζοντας τις όχθες
και την ως τότε στέρφα γη πλημμυρίζουν.
Με διασκεδάζει η δικτατορία της φλυαρίας
που έχει πέραση ως Θεωρία της Κοινωνίας,
αν μπορώ βέβαια να πιστέψω τις ειδήσεις από κάτω.
Είμαι καλά. Καμιά φορά βλέπω τον Θεό. Φαίνεται
μια χαρά. Μιλάμε – αστειευόμενοι συχνά
και διαλεκτικά φοβερά έμπειροι – για μεταφυσικά ζητήματα.
Πρόσφατα με ρώτησε για τη συγκεντρωτική έκδοση
των έργων μου, μια και κατά πως φαίνεται
δεν μπορούσε να την ξετρυπώσει πουθενά.
«Όχι πως θα τα πιστέψω», είπε, «αλλά δεν βλάφτουν κιόλας».
Του έδωσα το δικό μου αντίτυπο – το τελευταίο
της γαλάζιας έκδοσης – μαζί και τα σχόλια.
Παρεμπιπτόντως, είναι πιο μορφωμένος απ’ ό,τι πίστευα.
Η Θεολογία του φέρνει πλήξη, σαμποτάρει
την Αποδόμηση, την Ψυχανάλυση τη θεωρεί βλακεία
και δεν την πιάνει στο στόμα. Οι προκαταλήψεις του
είναι άξιες απορίας. Στον Νίτσε, για παράδειγμα,
συγχωρεί και την πλέον ανόητη φράση, τον Χέγκελ
αντιθέτως δεν τον υποφέρει. Συνεσταλμένος καθώς είναι,
ποτέ δε μιλά για το έργο του. «Παρακαλώ», μου είπε πρόσφατα
αφού για ώρα κοίταξε τη γη, «παρακαλώ, να βρίσκεστε σε ετοιμότητα!»
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
