Οι νύχτες στο Μπρούκλιν
ήταν χαμένα αστέρια
που ψάχναν τον δικό τους ουρανό
όχι αυτιστικά παιδιά στραμμένα προς τα μέσα
όχι Άγγελοι με φτερά
ζάρια ή δώρα του Θεού
στο μεγάλο γεύμα του κόσμου
Οι νύχτες στο Μπρούκλιν
ημίφωτα γυμναστήρια
αγόρια με στήθη φουσκωτά
λεπτά τσιγάρα
γιατί οι καρδιές πεινούσαν
όχι τα στόματα
Ο νύχτες στο Μπρούκλιν
δυο ξένοι που πέθαναν στον δρόμο
ανάμεσα σε Ιρλανδούς μαφιόζους
σκυφτούς χαμάληδες από την Ανατολή
Πολωνούς Καθολικούς και Εβραίους
που χλιμιντρίζουν προσευχές
Οι νύχτες στο Μπρούκλιν
είναι ερωμένες σκοτεινές και την ημέρα
ένας βάτραχος που δεν μεταμορφώνεται σε πρίγκιπα
μια λέξη που δεν βγαίνει από το στόμα ενός Χασίδη Εβραίου
που κουνάει ακατάπαυστα την κεφαλή του
για να πάρει νόημα, μορφή κι ουσία
η ζωή
Αφού ο Θεός την ξέρει από πριν
Οι νύχτες στο Μπρούκλιν
δεν παραπονιούνται
κι ας είναι πληγωμένες
κοιμούνται με πολλούς νεκρούς
και κουβαλούν στην αγκαλιά
μωρά που γίναν πεταλούδες
γυναίκες πεταλούδες
γυναίκες στολίδια σιωπηλά
και μαραμένες ελληνίδες
Παιδιά που όλο γκρίνιαζαν
και πετάγονταν στο δρόμο
αγόρια που έκοβαν την ήβη τους στο χρήμα
τα σώματα στη μαύρη δόξα
κι ας αγαπούσαν τη ζωή
ή μάλλον επειδή αγαπούσαν τη ζωή
Έτσι κι εγώ,
υδρόβιος καλλιτέχνης
με ένα σκάφανδρο βγήκα από τον ωκεανό μου
ανάμεσα σε γέφυρες και ουρανοξύστες
αφήνοντας καρδιά και πρόσωπο στην παραλία
γιατί οι νύχτες στο Μπρούκλιν πονούν
οι νύχτες παντού πονούν
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: ©Frank Horvat. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
