Σπαράγματα αλήθειας
κουβαλώ.
Ένα κορμί διαμελισμένο.
Μια λέξη εδώ και εκεί.
Τίποτα πιο συνεχές,
συμπαγές
από το πέλαγος.
Γλιστράει πάνω του
το βλέμμα μου,
το ξεβράζει
το κύμα
στην αμμουδιά.
Ένα παιδί,
με τον δείκτη του,
ζαρωμένο
από το νερό,
ένα κύκλο σχηματίζει
στην άμμο
και βιαστικό
στο παιχνίδι
επιστρέφει.
Μένει ο κύκλος,
μια ιστορία ειπωμένη
χωρίς υπεκφυγές.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Giga Kokoladze. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
