Δικαιωμένη
που πίστεψα σ’ εσένα
όμορφο νησί
❧
Πέρα από ανθρώπους
ξελογιάστρα αγκαλιά
πράσινη φύση
❧
Φως και αλμύρα
αφήνουν αγέραστα
τα όνειρά μας
❧
Γοργόνα τρελή
βαλμένη στην πλώρη μας
εξιστορούσα
❧
Καθρέφτες με φως
φανάρια στο πέλαγος
στη θάλασσά μας
❧
Κάτω στο γιαλό
αθάνατοι αρμυρήθρες
για συντροφιά μας
❧
Αγάπη, καημός
ποιος τάχα να το ‘λεγε;
μαζί προχωρούν
❧
Σαν αγαπάμε
ανθίζουν τα πέλαγα
μωρά γεννάνε
❧
Μες στο λιοπύρι
σταμνί στο χαγιάτι σου
η πρώτη αγάπη
❧
Ανάσες κλεφτές
ερώτων που φύγανε
μέσα στην άμμο
❧
Εδώ τα πρώτα
του έρωτα αγγίγματα
ανατριχίλα
❧
Βαρύς αυστηρός
ο χρόνος πεζούλιασε
να ξαποστάσει
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Édouard Boubat. Δείτε τα περιεχόμενα του πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
