ΣΑΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα στην Αυστραλία. Από τη μακρινή ήπειρο θυμάμαι τις καλλίγραμμες γάμπες της μητέρας μου. Τεσσάρων και κάτι ήρθα στην Ελλάδα. Σ’ ένα χωριό του κάμπου. Μεταξύ καμπαναριού και ελαιώνων, ξεκίνησα να λέω ψέμματα. Από τότε, αδιαλείπτως, λέω ψέμματα. Όταν πάψω, θα έχω πεθάνει. Γνώρισα την ευτυχία της παιδικής ηλικίας. Αν ήμουν κάτι, θα ήμουν στόμα. Μοιάζω πολύ στον πατέρα μου. Πιστεύω στο Θεό και στο χώμα. Τα έχω δοκιμάσει και τα δύο. Το δεύτερο, μια βροχερή μέρα με γεύση από χρυσάνθεμα. Μισώ τα συνδετικά ρήματα και δείχνω μια προτίμηση στα παθητικά. Στον έρωτα διδάχτηκα τη λατρεία και την αϋπνία. Μου αρέσουν οι ιστορίες και τα ποιήματα. Περισσότερο από τους ποιητές. Αλλά κάποιους τους ονειρεύτηκα να με πηγαίνουν βαρκάδα. Τον Σολωμό κι άλλον έναν. Εγώ δεν είμαι ποιήτρια. Απαγγέλλω όμως. Σα να είμαι. Και θέλω πολύ να γεράσω. Για να έχω μια ζεστή παλάμη σαν της γιαγιάς μου.
❧
ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ
Α μπε μπα μπλομ και βγήκες. Του κιθ ε μπλομ σ’ αγάπησα. Με τον τρόπο των γραφών ως την πόρτα του κελιού μου. Για τα ωραία σου δάχτυλα. Όχι πως ξεχνώ τα μαύρα σου μάτια. Από κοντά μύριζες χώμα. Χώμα και βορινό παράθυρο. Ένα βράδυ, γύρω απ’ τη φωτιά, ζήτησες νερό. Έβγαλα το πουκαμισάκι μου και στο ‘δωσα. Σήκωσες αέρα, έμπαινες, έβγαινες. Απόψε μαυρομάτα μου σου χάρισα τα νιάτα μου. Και όμως. Έπρεπε να σου γράψω ένα σύνθημα τότε. Ήξερες εσύ. Η ατολμία μου δεν ήταν ανικανότητα. Ήταν η ομόφωνη απόφαση του εαυτού μας να αφήσουμε για πάντα τη θάλασσα.
❧
MODUS VIVENDI
Τα μεσημέρια, η ύλη σου με ταράζει. Κλείνω τα μάτια. Σου διαβάζω «δεκατρείς τρόπους να κοιτάς ένα κοτσύφι». Εσύ με φωνάζεις με το μικρό μου όνομα τονίζοντας το δεύτερο «α»: Να τά λια. Ροδακινιά πλάι σε βρώμικα νερά. Γελάς. Φοβάσαι από τώρα τη σκόρπια γύρη των σωμάτων. Μπορείς να με λες και «Ντάλια». Έχω πολλά ονόματα. Ένα για κάθε αφαίρεση. Την υγρασία του πένθους μην τη λογαριάζεις. Οι υγρές ήττες, έστω και αργά, επιβιώνουν. Σου μιλώ για δεκατρείς τρόπους να κοιτάς. Ως δαίμων λαγνείας να κοιτάς. Με στόματα πολλά. Αφή μετάξι.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Erich Lessing. Δείτε τα περιεχόμενα του τέταρτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
