Τα χέρια του Stsyapan Latypau
είναι θαυματουργά.
Ανασταίνουν τα δέντρα που έχουν
καταδικαστεί να κοπούν ή
να καούν από τη ρίζα.
Τον θαυμάζω·
προστρέχει στους αρρώστους, ή
στους ετοιμοθάνατους ασθενείς του
κάθε φορά που τον καλούν αγνοί
συμπατριώτες Λευκορώσοι.
Άραγε, τι γλυκόλογα σκέφτεται
για να τους κανακέψει;
Πώς νανουρίζει τα πονεμένα μέλη
και ναρκώνει τις φλεγμονές;
Τον γιατρό των δέντρων δεν θα τον δεις
ποτέ χωρίς τα εργαλεία του:
σφήνες, γάντζους, βαρούλκα,
ράβδους στήριξης ή αντιστήριξης,
μα και τα πλέον απαραίτητα:
τσεκούρια και πριόνια.
Αφουγκράζεται τον νοσηρό φλοιό,
απομακρύνει πεθαμένα κύτταρα,
και αφού καθαρίσει επιμελώς το πύον
καυτηριάζει τα αποστήματά του·
με τις τομές του, άλλοτε επιφανειακές και
άλλοτε βαθύτερες, δεν έχει σημασία,
το οξυγόνο εισρέει ανάμεσα στις ίνες
δίνει παράταση για λίγες ώρες
ή και μέρες, ποιος να ξέρει.
Σήμερα, στο σιδερένιο του κελί και πριν
τελειώσει η εξέταση τυχάρπαστων μαρτύρων
ο Stsyapan καρφώνει αποφασιστικά
στη βάση του λαιμού του το φτηνό στυλό.
Όσο ο πρόεδρος του δικαστηρίου
παρακαλά μην του πεθάνει άδοξα
μέσα στην αίθουσα προτού το καθεστώς
αποφασίσει αμετάκλητα την τύχη του,
ο Stsyapan θα κόψει και τις φλέβες του
με την ίδια, βαθιά αίσθηση καθήκοντος
με την οποία ασκούσε μέχρι πρότινος
το επάγγελμά του.
⸙⸙⸙
[Την 1η Ιουνίου ο Stsyapan Latypau, λευκορώσος ακτιβιστής, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει κόβοντας τον λαιμό του στο δικαστήριο, όταν άκουσε να απειλούν ευθέως την οικογένειά του σε περίπτωση που δεν ομολογήσει την υποτιθέμενη ενοχή του. Βρισκόταν υπό κράτηση από τον Σεπτέμβριο του 2020 όταν συνελήφθη επειδή προσπάθησε να εμποδίσει την αστυνομία να σβήσει τα χρώματα της αντιπολίτευσης με τα οποία είχε βαφτεί ένας τοίχος. Πρώτη δημοσίευση του ποιήματος στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
