frear

Μαρία Λαϊνά, Ποιήματα – Maria Laina, Gedichte

Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen

Μια φθινοπωρινή ημέρα

Απλώς μια φθινοπωρινή ημέρα
δίχως βροχή
και δίχως άνεμο·
ο κήπος μου φέτος δεν θα έχει λουλούδια
ούτε στην άκρη του λιμνούλα με χρυσόψαρα
άθελά μου θυμάμαι
ανώφελα χρόνια
ακόμη μία φορά
η τύχη μού χαμογελάει·
η μοναξιά που ονειρεύτηκα στα νιάτα μου
θ’ ανοίξει το μπουκάλι το κρασί
και θα μ’ ανάψει το τσιγάρο.

#

Ein Herbsttag

Nur ein Herbsttag
ohne Regen
und ohne Wind
in diesem Jahr wird es keine Blumen geben in meinem Garten
auch keinen Goldfischteich am Rand.
Ohne es zu wollen erinnere ich mich
an nutzlose Jahre
noch einmal
lächelt mir das Schicksal.
Die Einsamkeit die ich mir in meiner Jugend erträumt habe
wird mir eine Flasche Wein aufmachen
und wird mir Feuer geben für meine Zigarette.

*

Απλά το είπε

Τη μέρα εκείνη χιόνιζε
κι αυτή η χάρτινη σακούλα
χόρευε στον αέρα γύρω μου
δεκαπέντε λεπτά·
εκείνη την ημέρα κατάλαβα
πως πίσω από τα πράματα
υπάρχει μια ολόκληρη ζωή.
Ναι, καμιά φορά
υπάρχει τόση ομορφιά στον κόσμο
που δεν μπορώ να την αντέξω, είπε.
Τρελάθηκες, του είπα
τι ομορφιά κι αηδίες
αυτή η χάρτινη σακούλα
χόρευε πάνω από ένα ψόφιο πουλί
κάποιος την είχε πετάξει
και το πουλί μαζί.
Βλέπεις εσύ τίποτα όμορφο;
ναι, είπε, έτσι απλά το είπε
βλέπω
υπάρχει ένας τρόπος να πλαγιάζεις ψόφιος.

#

Sagte er einfach

An jenem Tag schneite es
und diese Papiertüte
tanzte in der Luft um mich herum
fünfzehn Minuten lang.
An jenem Tag begriff ich,
dass hinter den Dingen
ein ganzes Leben existiert.
Ja, manchmal gibt es so viel Schönheit in der Welt,
dass ich es nicht aushalten kann,
sagte er.
Du spinnst, sagte ich ihm,
Schönheit? Was für ein Blödsinn,
diese Papiertüte tanzt über einem toten Vogel,
den jemand fortgeworfen hat
und die Tüte gleich mit.
Und da siehst du etwas Schönes?
Ja, sagte er.
Das sagte er ganz schlicht,
ich sehe,
dass es eine Art gibt, sich zur ewigen Ruhe zu betten.

*

Αλλαγή Τοπίου

IV

Υπάρχουν άνθρωποι που μόνο περιμένουν
Δεν είναι ποιητές
Δεν έγιναν ποτέ επαναστάτες
Κανένα φως δεν παρασύρουν προς το μέρος τους
Και πού και πού ένα κομμάτι σύννεφο
Περνάει πάνω απ’ την καρδιά τους
Και την κρύβει

#

Ortswechsel

IV

Es gibt Menschen, die nur warten.
Die sind keine Dichter.
Die wurden niemals Revolutionäre.
Die ziehen kein Licht auf sich.
Und von Zeit zu Zeit geht der Teil einer Wolke
über ihr Herz
und verdunkelt es.

*

Επίλογος

Είμαι στην αρχή της ζωής μου και είμαι έξω στο φως. Έχουν
περάσει χρόνια από τότε και προσπαθώ να ρουφήξω το άσπρο.
Μόνο το φως χρειαζόμουν. Ύστερα, σκέφτηκα, θα σταματήσω
να κάνω αυτόν το θόρυβο. Αν σταματήσω να κάνω αυτόν το
θόρυβο, θ’ ακούσω κάτι πολύ όμορφο. Δεν ξέρω ακόμα, αλλά
είμαι σίγουρη, κι αυτό μου συμβαίνει συχνά. Μου συμβαίνει
συχνά εκεί που κάθομαι και σκέφτομαι, αλλά δεν είναι καθόλου
αυτό. Καθόλου κάτι που σκέφτομαι, αλλά αυτό με βοηθάει. Με
βοηθάει να μην έχω το νου μου, να μην περιμένω τίποτα. Γιατί
τότε τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί, εκτός από κάτι που
ήδη το ξέρω. Και τι ξέρω εγώ; Τι ξέρω;

#

Epilog

Ich stehe am Anfang meines Lebens und bin draußen im Licht.
Jahre sind seitdem vergangen und ich versuche, das Weiß einzusaugen.
Ich brauchte nur das Licht. Später, dachte ich, werde ich aufhören
solchen Lärm zu machen. Wenn ich aufhöre,
solchen Lärm zu machen, werde ich etwas sehr Schönes hören.
Ich weiß es noch nicht, aber ich bin sicher, und das passiert mir oft.
Es passiert mir oft, wenn ich dasitze und nachdenke,
aber das ist es überhaupt nicht. Überhaupt nicht etwas, was ich denke,
aber es hilft mir. Es hilft mir, dass ich nicht darauf achte,
dass ich nichts erwarte. Denn dann kann nichts passieren außer dem,
was ich schon weiß. Und was weiß ich schon. Was weiß ich?

**

Άτιτλο

Ο χειμώνας είναι δροσερός
τα φαράγγια κατεβαίνουν από ψηλά
έως τον νότο και τη δύση.
Οι θίνες αλλάζουν
παρασύρονται
Δύο φορές τον χρόνο τις παίρνει ο άνεμος
τις πάει
κιόλας μακριά
γιατί περνάνε τα σύννεφα και ξέρεις
πηγαίνουν αλλού
δεν θα μείνουν εδώ
σαν κάποιος να κατοικεί αυτή την απέραντη χώρα
και να είναι τα πράγματα λίγα
ολοένα λιγότερα

#

Ohne Titel

Der Winter ist frisch
die Schluchten kommen von oben herab
bis nach Süden und Westen.
Die Dünen verändern sich
werden fortgezogen.
Zweimal im Jahr nimmt sie der Wind
bringt sie
noch weiter fort
weil die Wolken ziehen und du weißt
sie gehen anders
wohin bleiben nicht da
als würde jemand dieses unendliche Land bewohnen
und die Dinge weniger werden
und immer weniger

**

Έντομα

Εκείνη τη χρονιά
λύγισαν τα κλαδιά μου ως το χώμα
έτοιμος πάντα για αδιάκοπη βροχή ο ουρανός μου
κι ο κήπος για φωνές εντόμων μακρινές
και λυπημένες.
Δεν άκουγα τραγούδια τότε
όσα φεγγάρια μόνο
θέλησαν μόνα τους να πέσουν στο πηγάδι.

Ό,τι κι αν λέω όμως
υπήρχε ακόμη αγάπη μέσα μου
και της αγάπης η απόλαυση
ακόμη.
Ναι, θυμάμαι τις ευτυχισμένες μέρες
και τον καιρό της κάθε μέρας.

#

Insekten

In jenem Jahr
bogen sich meine Zweige zum Boden
war mein Himmel immer bereit für endlose Regengüsse
und mein Garten für die entfernten
und traurigen Stimmen der Insekten.
Ich hörte keine Lieder damals,
nur all die Monde,
die sich einsam in den Brunnen stürzen wollten.

Und doch, was auch immer ich sage,
noch gibt es Liebe in mir
und Vergnügen an der Liebe auch noch.
Ja, ich erinnere mich an die glücklichen Tage
und an jeden Tages Wetter.

**

Ανύπαρκτα πράγματα

Ο χειρότερος εφιάλτης είπε
φαντάσου, είπε, να μάθεις ξαφνικά
εκεί που κάθεσαι, να μάθεις
να σου πουν δηλαδή αυτοί οι καριόληδες
ότι οι πιο πολύτιμες στιγμές σου
τα μέρη και οι άνθρωποι
δεν έχουν φύγει
ούτε πεθάνει
αλλά, χειρότερα,
δεν έχουν υπάρξει ποτέ
κόλαση, είπε
αυτό είναι κόλαση·
αλλά και τώρα πάλι βλέπω πράματα ανύπαρκτα
εκεί που κάθομαι τα βλέπω, καταλαβαίνεις;
πέφτω στον πειρασμό να φαντάζομαι.
Τι βλέπεις; είπα, πες μου κάτι ανύπαρκτο
που βλέπεις
νά είπε, έναν τάρανδο
να κατεβαίνει τον δρόμο
και περασμένο στο αυτί του ένα σκουλαρίκι
α, είπα, εντάξει,
αυτό υπάρχει!

#

Was es nicht gibt

Der schlimmste Albtraum sagte:
Stell dir vor, sagte er, du erfährst plötzlich,
so, wie du gerade dasitzt, erfährst du,
diese Hurensöhne sagen dir also,
dass deine wertvollsten Momente,
Orte und Menschen
nicht vergangen sind
und nicht gestorben,
sondern, schlimmer,
dass es sie nie gegeben hat,
die Hölle, sagte er,
das ist die Hölle.
Aber auch jetzt sehe ich wieder Dinge,
die es nicht gibt,
sehe sie so, wie ich gerade dasitze,
verstehst du?
Ich gebe der Versuchung nach, sie mir vorzustellen.
Was siehst du? sagte ich,
sag mir etwas, das du siehst
und das es nicht gibt.
Ein Rentier, sagte er, d
as den Weg herabkommt,
und in seinem Ohr hat es einen Ring.
Ach, sagte ich, in Ordnung,
das gibt es.

⸙⸙⸙

Φωτό: Στάθης Μαμαλάκης / LIFO

Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, σε σχέση πάντα με την τέχνη (μετάφραση δοκιμίων και λογοτεχνίας, επιμέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκπομπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία – τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία μετάφρασης). Το έργο της περιλαμβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, πεζογραφήματα και κριτικές. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, σουηδικά, φιλανδικά, βουλγαρικά, εβραϊκά κ.ά). Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1993).

Maria Laina wurde 1947 in Patras geboren. Sie absolvierte ein Jura-Studium an der Universität Athen und arbeitet in verschiedenen Stellen im Kulturbetrieb (als Übersetzerin von Sachliteratur und Belletristik, Herausgeberin von Bildbänden und Büchern zu Philosophie und Literatur, Autorin für Radio und Fernsehen, Dozentin für griechische Sprache und Philosophie und Übersetzung). Ihr bisheriges Werk umfasst neun Gedichtbände, Theaterstücke, Artikel und Kritiken. Ihre Arbeiten wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt (Englisch, Französisch, Deutsch, Schwedisch, Finnisch, Bulgarisch, Hebräisch und andere). 1993 wurde sie mit dem Staatspreis für Dichtung ausgezeichnet.

[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ, με ταυτόχρονη δημοσίευση στο περιοδικό Signaturen. Ζωγραφική: Léon Spilliaert. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη