Σε άγονη γη
Κύλησε Πηγή
ξεδιψαστική
Σε θλιμμένες λίμνες
Άπλωσε δίχτυα
παρηγοριάς
Στους ελαιώνες της προσευχής
οι καρποί
του ελέους
Ένα Του νεύμα
κι όλοι οι άνεμοι
έπαψαν
Ένας Του λόγος
και η γη τους
σείστηκε
κι εσχίσθη
απ’ άκρη σ’ άκρη
Έτσι που όταν
τα βλέμματά τους αντάμωσαν
ξανά
η Αλήθεια καταποντίστηκε
στον μέσα τους ουρανό
κι αφού γλίστρησε
από τις χαραμάδες τους
ξεχείλισε ανέλπιστα
όλο το τοπίο!
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Artur Pastor, Nazaré. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
