Ρωτούσες συνέχεια τι είναι ζωή,
μικρός συνέθλιψες χιλιάδες μυρμήγκια
κι έσωσες άλλα τόσα.
Μάταια.
Και μετά
έψαχνες μανιωδώς σε ξένα πονήματα
και σε ποιήματα άλλων.
Μάταια.
Και μετά
η απογοήτευση σε συνέθλιψε
και κατάπιες ληγμένα χάπια.
Μάταια.
Και μετά
το σώμα σου ησύχασε για πολύ λίγο
μέχρι να τα ξεράσεις όλα.
Και μετά
Επανεκκίνηση.
Σταμάτησες να ρωτάς,
έβρισκες συνεχώς απαντήσεις.
Και μετά
είπες πως ζωή είναι να αγκομαχάς στην ανηφόρα
κι ένα σκίρτημα κάθε φορά που πέφτεις.
Και μετά
ζωή έγινε ένα ήσυχο δειλινό
με το χέρι στην καρδιά
κι εκείνη να χτυπά αργά και σταθερά.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Otto Freundlich. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
