Ι.
Ένα μικρό αδέσποτο
ποίημα
τριγυρίζει στη γειτονιά
το είδα απ’ το μπαλκόνι όταν πότιζα
τις γλάστρες
κανείς δεν του δίνει πια τροφή
είναι κι ο φόβος μην κολλήσεις
την αρρώστια
που μας έκλεισε μέσα
ψυχή ζώσα στους δρόμους
σκαλίζει αυτό τους κάδους
πεινασμένο
ψάχνει τ’ αποφάγια μας
μα συνεχώς
λιγοστεύουν κι αυτά.
Χτες βράδυ στάθηκε σ’ ένα παρτέρι
απέναντι απ’ το σπίτι μου
κρατώντας ένα κόκκαλο στο στόμα.
Ποιος ξέρει τίνος
πεθαμένα ξέθαψε.
Πρέπει κάπως κι η ποίηση
να επιβιώσει.
Όταν δεν την ταΐζει η ζωή
σκυλεύει τον θάνατο.
ΙΙ.
ντύθηκε η φυσική φθορά
χρώματα γήινα
και μας περίμενε
να βγούμε
του χρόνου
της είπαμε
εμείς φοβόμαστε
τον θάνατο
εμείς δεν προσδοκούμε
ανάσταση κλαδιών
κι έτσι
ερήμην μας
φθινοπώριασε
φέτος
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Fanny Churberg (1845-1892). Δείτε τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
