Ήπια απ’ το ποτήρι των φυτών
Τον κήπο της ελπίδας
Ήπια απ’ το ποτήρι της φωτιάς
Τη φλόγα της καρδιάς
Ήπια απ’ το ποτήρι των νερών
Τη δροσιά του νου
Απ’ το ποτήρι των ανέμων
Δεν πρόλαβα να πιώ
Πως ήταν άδειο νόμιζα
Το έσπασα και κόπηκα
Μάτωσα τις πληγές μου
Το πέμπτο ποτήρι ξέμεινε
Κρυμμένο στα όνειρά μου
Στον τοίχο να το ακουμπώ
Ν’ ακούω όσα γράφω
Δεν το έσπασα ακόμη
Δεν ξύπνησα ακόμη
Όμως ακόμη ζω
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Luigi Lucioni. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
