Ανθρωπογεωγραφία αναμνήσεων,
με σώματα που θυμίζουν τόπους,
με πρόσωπα που είναι οι ίδιοι οι τόποι
και βλέμματα εξαντλημένα ν’ ατενίζουν τον ορίζοντα,
ψάχνοντας ένα τοπίο που έσβησε απ’ τα μάτια.
Αυτούς τους τόπους γνώρισα πολλές φορές και γω,
περιπλανήθηκα και χάθηκα,
έζησα έντονα κι αποτραβήχτηκα,
με πλήγωσαν και πλήγωσα γι’ αντίποινα.
Τώρα,
μετά από τόσα σώματα
και βλέμματα
και πρόσωπα,
εγώ είμαι τα μάτια,
που σ’ ένα παγκάκι ερημικό και έρημη εγώ
αναζητώ τον τόπο που έσβησαν τόσα και τόσα δάκρυα.
Ίσως πάλι να χάθηκε η ικανότητά μου να διακρίνω
μέσα στην τόση ρευστότητα του κόσμου μας.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Τάσος Μαντζαβίνος. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
