Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Καλός είμαι στη λέξη, όταν ζωηρά
πηδώντας πλησιάζει και είναι όλο χαρά,
φρόνιμα και ευγενικά με χαιρετά,
αίμα έχει στις φλέβες, αναπνέει δυνατά
και ως και στου κουφού το αφτί μέσα κυλά,
στριφογυρίζει, φτερουγίζει στα ψηλά,
κι ό,τι κι αν κάνει,
το απολαμβάνει.
Πλην όμως παραμένει πάντα ένα πλάσμα αβρό,
που μια θα αρρωσταίνει και μια θα΄ναι γερό.
Για να μην της στερήσεις τη ζωή της τη μικρή,
να την αγγίζεις απαλά, γιατί ΄ναι τρυφερή,
άγαρμπα μην την πιάνεις και σφιχτά μην την κρατάς,
συχνά τότε πεθαίνει, αν με έχθρα την κοιτάς –
σωριάζεται βαριά
χωρίς θωριά.
Άσχημη είναι η λέξη που κείτεται νεκρή,
σαν ένα πράγμα κούφιο αντιβοά ξερή,
δίχως ψυχή, φτωχή και παγωμένη,
ένα μικρό κουφάρι, κακοποιημένη,
στου Χάρου το φιλί
αγνώριστα λαλεί.
Κατάπτυστες είναι γι΄αυτό κι αισχρές οι βλέψεις
που παίρνουν τη ζωή από το λόγο και τις λέξεις.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
