Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης – Dirk Uwe Hansen
Όσο…
Θα ’θελα
μια δεύτερη νιότη
μαζί σου,
τα ίδια λάθη
πάλι να κάνω·
δεύτερη
τρίτη
χιλιοστή
όσο να απογοητευθεί
ο χρόνος
να παραιτηθεί…
#
Bis…
Ich wünschte mir
eine zweite Jugend
mit dir,
um dieselben Fehler
noch einmal zu machen;
ein zweites Mal
ein drittes
ein tausendstes Mal
solange bis die Zeit
den Mut verloren
und aufgegeben hat.
**
Μυθολογίες
Αρχικά
οι θεοί
έπλασαν
τον άνθρωπο,
συνακόλουθα
οι άνθρωποι
έπλασαν
τους μύθους
και τελικά
οι μύθοι,
από στόμα
σε στόμα,
από γενιά
σε γενιά,
έπλασαν από την αρχή
τους θεούς
και τους ανθρώπους…
#
Mythologie
Am Anfang
schufen
die Götter
den Menschen,
im Anschluss
schufen
die Menschen
die Mythen
und schließlich
von Mund
zu Mund
von Generation
zu Generation
schufen
die Mythen von Anfang an
die Götter
und Menschen.
**
Φωτογραφία
Φοράς κοστούμι
και καπέλο
και έχεις υψώσει
το χέρι σου
σαν σε χαιρετισμό,
σαν κάποιο παιχνίδισμα
με τη στιγμή,
που κρύβει τη μισή σου
τη μορφή·
σε κοιτώ σιωπηλή,
αγαπώ πολύ
αυτή σου την εικόνα
χρόνια τώρα
πίνεις στην υγειά μας,
πίνεις στη μνήμη σου…
#
Photographie
Du trägst Anzug
und Hut
und hast deine Hand
erhoben
wie zum Gruß,
wie zu einem spielerischen Winken
für den Moment,
der deine halbe
Gestalt verbirgt;
ich sehe dich schweigend an
dieses Bild von dir
liebe ich sehr.
Seit Jahren
trinkst du jetzt auf unsere Gesundheit,
trinkst du auf dein Gedächtnis…
**
Περί τέχνης
Κάθε έρωτας
φιλοτεχνεί ένα πορτρέτο
ένα πορτρέτο
κάποιου,
που δεν υπάρχει
και ωστόσο
το έργο αυτό
επιζεί του χρόνου,
επιζεί της αλήθειας.
#
Von der Kunst
Jede Liebe
malt ein Porträt
ein Porträt
von jemandem
den es nicht gibt
und trotzdem
überlebt dieses Werk
die Zeit
und überlebt die Wahrheit.
**
Τύχη
Παράξενα αινίγματα
οι ψυχές,
ζαριές απρόβλεπτες
οι άνθρωποι,
τα βλέμματα,
τα λόγια,
οι κρυφές τους σκέψεις·
ποια τύχη άραγε
με έφερε εδώ;
#
Schicksal
Seltsame Rätsel
die Seelen,
unvorhersehbare Würfe
die Menschen,
die Blicke,
die Worte,
ihre verborgenen Gedanken.
Welches Schicksal brachte
mich wohl hierher?
**
Απογοητευμένο
Μη γελιέσαι,
δεν υπάρχουν
φυσιολογικές ζωές,
μετρημένες λύπες
υπάρχουν μόνο
και μυστικά
του ενός…
#
Verzweifelt
Lass dir nichts vormachen,
es gibt
kein normales Leben,
es gibt
nur abgezählte Traurigkeiten,
und die Geheimnisse
des Einzelnen…
**
Εποχές
Με ένα χάρτινο χωνάκι
κάστανα
διασχίσαμε
τους χειμώνες,
με ένα σακουλάκι
πασατέμπους
τα καλοκαίρια…
Όποτε αγοράζω
κάστανα
είναι πλάι μου
η μητέρα μου
και με κρατάει
απ’ το χέρι
όποτε αγοράζω
σποράκια
είμαι είκοσι χρονών κοπέλα
στο θερινό σινεμά του δήμου
και ό,τι ονειρεύομαι
λάμπει μισό
μπροστά μου
στην οθόνη
και μισό
με έχει κιόλας
αγκαλιάσει…
#
Jahreszeiten
Eine Tüte
Kastanien
brachte uns durch
den Winter,
ein Beutel
Kürbiskerne
durch den Sommer…
Kaufe ich
Kastanien
steht neben mir
meine Mutter
und hält mich
an der Hand,
kaufe ich
Kerne
bin ich ein Mädchen von zwanzig Jahren
im Freiluftkino in der Stadt,
und was ich mir erträume
leuchtet zur Hälfte
vor mir
auf der Leinwand
und zur Hälfte
hält es mich schon
im Arm.
**
Φωνή- Χρόνος
Πικρές ημέρες,
αφέγγαρες νύχτες,
πώς να σταθείς
σ΄αυτές,
φωνή
πώς να κρατήσεις;
«Γράψε»,
μου λες,
«γράψε γι’ αυτές ακριβώς
τις ημέρες,
γι΄αυτές ακριβώς
τις νύχτες,
γράψε
όσο να γίνουν
αυτές
παρελθόν
και διάρκεια
εσύ…»
#
Stimme – Zeit
Bittere Tage
Nächte ohne Licht
wie stehst du sie
durch,
wie bewahrst du
deine Stimme?
„Schreib,“
sagst du mir,
„schreib über genau
diese Tage,
über genau
diese Nächte,
bs sie dann
Vergangenheit werden,
und Gegenwart
du…“
**
Συλλαβή
Μια συλλαβή
από το όνομά μου
είναι ό,τι από σένα
μου απόμεινε,
ένα ιδιότυπο
υποκοριστικό
μυστικό
δικό μας.
Μια συλλαβή
από το όνομά μου,
όπως σε άλλους
απομένει
ένα κλωναράκι
αποξηραμένο ροσμαρί
ή ένα σκουριασμένο
κλειδί
γκρεμισμένου σπιτιού…
Όποτε πια
συστήνομαι,
πάντα
κάτι ελάχιστο
λείπει
για να είμαι
Εγώ…
#
Silbe
Eine Silbe
von meinem Namen
ist, was mir von dir
geblieben ist,
ein eigenartiges,
zartes,
geheimnisvolles
Stück nur für uns.
Eine Silbe
von meinem Namen,
so wie anderen
ein kleiner Zweig
getrockneter Rosmarin
bleibt
oder der rostige
Schlüssel
eines eingestürzten Hauses.
Wenn ich mich
vorstelle
fehlt
immer
etwas winziges
daran dass ich
ganz bin…
**
Αποχαιρετισμός μιας φίλης
Θυμάμαι τις τρεις εποχές
των χεριών σου,
μαθήτρια πρώτα
να αδειάζεις κρυφά
απ΄την πλεκτή ζακέτα σου
ηλιόσπορους
την ώρα
του Τρωικού πολέμου,
δροσιά εικοσάχρονη
έπειτα,
με τους πρώτους έρωτες
άρωμα άγριο
στο δέρμα σου,
συνειδητά ονειροπόλα
αργότερα
να με αποχαιρετάς
γράφοντας με τον δείχτη
μία αόριστη υπόσχεση
στον αέρα.
#
Abschied von einer Freundin
Ich erinnere mich an die drei Epochen
deiner Hände:
Zuerst, wie du als Schülerin
heimlich aus deiner Strickjacke
Sonnenblumenkerne geholt hast
in der Stunde
des Trojanischen Krieges,
dann,
da warst du ganz frisch zwanzig geworden,
mit der ersten Liebe
an den wilden Geruch
auf deiner Haut,
und daran,
wie du später
als wache Träumerin
mir zum Abschied winktest
und mit dem Zeigefinger
ein vages Versprechen
in die Luft geschrieben hast.
***
Η Νεκταρία Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 2003 ζει και εργάζεται ως φαρμακοποιός στα Χανιά Κρήτης. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Ποιήματα της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και ποιητικά ημερολόγια. Τα εδώ μεταφρασμένα ποιήματα προέρχονται από την ποιητική συλλογή Κοχύλια από χρόνο, εκδ. Κέδρος, 2014
#
Nektaria Mendrinu wurde in Athen geboren. Sie studierte Pharmazie an der Universität Athen und lebt und arbeitet seit 2003 in Chania / Kreta. Bislang hat sie drei Gedichtbände publiziert. Gedichte von ihr finden sich auch in Anthologien und Zeitschriften. Die hier übersetzten Gedichte stammen aus dem Band Muscheln aus Zeit, Kedros 20014.
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ, με ταυτόχρονη δημοσίευση στο FixPoetry. Ζωγραφική: Давыдов Борис Иванович. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
